หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1741

จักรภพยิ้มตอบ “เธอฟื้นแล้ว และเธอยังถามด้วยว่านายอยู่ที่ไหน”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “นายบอกเธอหรือเปล่า?”

จักรภพส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ ฉันบอกว่ามีเรื่องนิดหน่อย นายก็เลยต้องออกไปบริษัท”

เลอศิลป์พยักหน้าอยู่เงียบๆ

“นายจะไปหารษิกาเลยไหม?” จักรภพถาม

เลอศิลป์ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “เอาไว้ก่อนดีกว่า สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือเธอปลอดภัยแล้ว” เขาหรี่ตา “ฉันอยากให้เจตนินต้องทนทุกข์ทรมานกับผลที่จะตามมาในการลงมือทำร้ายเธอก่อน!”

จักรภพที่เติบโตมากับเลอศิลป์อดไม่ได้ที่จะตกใจ เขาโล่งใจที่เขาไม่ต้องไปเป็นศัตรูของเลอศิลป์

ไม่อย่างนั้น ความตายที่น่าสยดสยองจะต้องรอเขาอยู่แน่นอน

ระหว่างนั้น กวินก็พาเจตนินไปส่งโรงพยาบาลแล้ว

หลังจากเดินทางมาอย่างสงบ ในที่สุดเจตนินก็ตั้งสติได้

“ที่นี่ที่ไหน?”

สีหน้าของเจตนินเคร่งเครียดไปเมื่อเขาเห็นชื่อโรงพยาบาล

กวินตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ที่นี่คือโรงพยาบาลที่ดำรงกุลกรุ๊ปเป็นเจ้าของครับ ผมคิดว่ามันน่าจะสะดวกกว่า…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เจตนินก็ดุด่า “แกมันโง่จริงๆ! แกพยายามจะบอกให้โลกทั้งใบรับรู้ว่าฉันโดนทำร้ายงั้นเหรอ? พาฉันไปที่โรงพยาบาลอื่นเดี๋ยวนี้!”

กวินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามคำสั่งเจตนิน

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้ว เขาก็รีบพาเจตนินไปรักษาตัว

แอลกอฮอล์ที่กัดบาดแผลเขาอยู่ทำให้เจตนินมีสติเต็มที่

“ไปหาดูว่าอาการของรษิกาในตอนนี้เป็นยังไงบ้าง! เธอฟื้นแล้วหรือยัง?”

เจตนินอยากรู้คำตอบโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคนคิดยาถอนพิษของเขาได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้

ความพยายามทั้งหมดของฉันก็เพื่อขยายดำรงกุลกรุ๊ปออกไป ไม่ใช่ทำให้มันร่วงหล่นลงก้นเหว!