หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1742

“ตอนนี้เราควรทำยังไงดีครับ? คุณเจตนิน”

กวินรู้ดีว่านี่คือวิธีแก้แค้นของเลอศิลป์ เขาจึงกลัวเป็นอย่างมาก

ในตอนนั้น เจตนินก็โมโหขึ้นมาทันที

หลังจากฟังกวินแล้ว เขาก็ตวาดว่า “ติดต่อคุณจุลพัฒน์สิ ในฐานะที่คุณปู่เป็นหัวใจหลักของตระกูลดำรงกุล คุณปู่ต้องสามารถควบคุมความเสียหายได้”

กวินรับคำ

เจตนินเสริม “อีกอย่าง โอนเงินกองทุนของบริษัทออกทั้งหมด เราต้องเก็บเงินเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้!”

เขามีลางสังหรณ์ว่าเลอศิลป์จะไม่หยุดอยู่แค่นั้น

“เข้าใจแล้วครับ!” เช่นนั้นแล้ว กวินก็เดินออกไป

แต่ยิ่งเจตนินคิดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งหนักใจมากเท่านั้น “ช่างมันเถอะ ผมจะกลับไปกับคุณ!”

หลังจากเร่งให้พยาบาลพันแผลให้แล้ว เขาก็รีบลุกออกไป

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงความอ่อนแอในร่างกายอย่างกะทันหัน เขาไม่สามารถออกแรงใดๆได้ และขาของเขาก็สั่นไปหมด

วินาทีต่อมา เจตนินก็ล้มลงไปกับพื้น สติของเขาค่อยๆ เลือนหายไป

“คุณเจตนิน! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ความวุ่นวายทำให้กวินหันมาแล้วรีบวิ่งไปหาเจตนิน

เมื่อเขาเห็นเจตนินที่หมดสติอยู่ แววลังเลก็ฉายขึ้นมาในสายตาเขา

เลอศิลป์จะไม่ปล่อยดำรงกุลกรุ๊ปไปง่ายๆ แน่ ถ้าฉันยังติดอยู่กับที่นี่ต่อไป ฉันก็จะถูกลากลงนรกไปด้วย

ทันใดนั้น กวินก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะหนีไปให้พ้น