หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1764

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเลอศิลป์กังวลเรื่องที่รษิกาจะไม่อยู่เคียงข้างเขาเพราะเธอเพิ่งหายดี กอปรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้

“กลับไปก่อนเถอะนะ คือฉันก็อยากไปใช้เวลากับเมธินีมากขึ้นหน่อยเหมือนกัน”

รษิกามองออกว่าเพื่อนรักของเธอมีบางอย่างที่จะพูดกับเธอ รษิกาจึงตัดสินใจทำตามเมธินี

เมื่อเธอพูดเช่นนั้น เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ความกังวลฉายไปทั่วใบหน้าเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น เมธินีก็แนะนำอย่างเข้าใจ “ถ้าคุณกังวล คุณเลอศิลป์ คุณให้คนตามเรามาก็ได้นะ ยังไงซะ ฉันก็ไม่พารษิกาไปทำอะไรที่เป็นการหักหลังคุณหรอกน่า”

ไม่นานนักหลังจากเธอเสนอ เลอศิลป์ก็ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล “งั้นก็ได้ ผมจะให้คนตามคุณสองคนไปเพื่อคอยคุ้มกัน ถ้าเสร็จแล้วก็โทรมา ผมจะไปรับคุณสองคนเอง”

ชัดเจนแล้วว่าเขาวางแผนนี้มาตั้งแต่แรก

เป็นธรรมดาที่เมธินีจะไม่คัดค้านอะไร อันที่จริง เธอถึงกับเหลือบมองเพื่อนรักเป็นเชิงหยอกล้อด้วยซ้ำ “พออีกคนมีแฟนแล้ว เรื่องมันก็ต่างไปเลยนะ”

ใบหน้าของรษิกาแดงเล็กน้อย และเธอก็ยิ้มโดยไม่ได้ตอบคำถามอะไร เธอเพียงแค่พูดกับอชิ เบนนี่ และไอรดาว่า “ป้าเมธินีกับแม่จะกลับไปทีหลังนะ เป็นเด็กดีแล้วเชื่อฟังพ่อด้วยล่ะ”

เด็กทั้งสามคนทำตามอย่างว่าง่าย

เลอศิลป์โทรออกไปแล้วรออยู่ระยะหนึ่ง จนกระทั่งเขาแน่ใจว่าลูกน้องของเขาทั้งหมดอยู่ประจำที่แล้วเขาก็ขับรถออกไป

“มีอะไรเหรอ? มีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?”

เมธินีลากรษิกามาที่บาร์เงียบๆ และเธอก็ทำเสียงแสดงความสงสัยหลังจากนั่งประจำที่กันแล้ว

เมธินีทำสีหน้าแปลกๆ เธอดูลังเลขณะที่เริ่มพูดว่า “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกนะ…”

จากนั้น เธอก็จิบไวน์ด้วยความรู้สึกผิด สายตาเธอมองไปทั่วสถานที่

เช่นนั้นแล้ว ความสงสัยของรษิกาก็พุ่งสูงขึ้น “ทำไมถึงอ้อมค้อมล่ะ? เราเป็นเพื่อนกันนะ”