หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1778

ทันทีที่เธอจากไป สีหน้าของเอกพลก็มีแต่ความเคร่งเครียด

“คุณเป็นอะไรไป? คุณเลิกพูดเรื่องในครอบครัวกับคนนอกจะได้ไหม?”

น้ำเสียงของเขาเข้มงวด ทำให้สีหน้าของศศิตาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน? ฉันไม่ได้พูดอะไรผิดนี่นา อีกอย่าง อรอุษาก็สนิทกับฉันมากกว่ารษิกา ดังนั้นเธอไม่ใช่คนนอกเลย ยิ่งกว่านั้น ถ้าเธอเป็นคนนอก แล้วเธอจะช่วยเลอศิลป์รักษาชีวิตของรษิกาไปทำไม?”

เอกพลเห็นศศิตามีสีหน้าโกรธแค้น เขาจึงขมวดคิ้ว

“ทำไมคุณไม่เคารพการเลือกของเลอศิลป์เลย? เขาไม่ใช่เด็กแล้วนะ คุณเลิกควบคุมและครอบงำเขาสักทีได้ไหม? ปล่อยให้เขาจัดการกับความสัมพันธ์ การแต่งงาน และเรื่องครอบครัวของเขาเองเถอะ คุณยังไม่พอใจกับชีวิตของตัวเองอีกเหรอ?”

ความคิดในชีวิตของเอกพลคือการดำเนินชีวิตไปตามครรลอง

หลังจากได้ใช้เวลาเป็นสิบๆ ปีในโลกธุรกิจแล้ว เขาก็ได้เรียนรู้ว่าไม่มีใครจะฟังคำแนะนำของคนอื่นได้ แม้กระทั่งคนที่ใกล้ชิดกับพวกเขามากที่สุดก็ตาม

ดังนั้น แม้ว่าเขารู้ว่าเลอศิลป์ทำผิดพลาดไปบ้างเมื่อเข้ามาครองฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปในตอนแรก แต่เขาก็ปล่อยให้ลูกชายได้ทำผิดพลาดไปเอง

ไม่มีอะไรจะทดแทนประสบการณ์ในการเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเองได้

แต่ศศิตาไม่อาจเข้าใจ

เธอยืนขึ้นแล้วเท้าสะเอว “ทำไม? ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อเลอศิลป์! ฉันค่อนข้างแน่ใจนะ ว่ารษิกาคิดว่าไอวี่ไม่รอดก็เลยทิ้งเธอไป ต่อมาเธอก็มีลูกชายสองคนกับผู้ชายคนอื่น แถมยังตัดสินใจเสแสร้งว่าพวกเขาเป็นหลานของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์อีกด้วย คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”

เอกพลอึ้งไปทันทีเพราะเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย เขารีบถามว่า “คุณหมายความว่ายังไงนะ?”

เธอรู้สึกว่าทุกคนเข้าข้างรษิกาแทนที่จะมาเข้าข้างเธอ

เธอโต้กลับไปว่า “อย่ามาพูดถึงอัญชสานะ ก่อนที่รษิกาจะมา อัญชสาก็ออกจะดี ใครจะรู้ล่ะว่ารษิกาอาจทำให้อัญชสาโกรธจนลงมือทำอะไรไร้เหตุผลไปบ้าง? ดังนั้น อัญชสาจะผิดเต็มๆ เลยได้ยังไง?”

เมื่อเห็นว่าเขาไม่อาจโน้มน้าวใจเธอได้ เอกพลก็ตัดสินใจยอมแพ้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเปลี่ยนอคติของศศิตาที่มีต่อรษิกาภายในระยะเวลาสั้นๆ นี้

เขาได้แต่ทำไปอย่างช้าๆ เท่านั้น

“โอเค ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก เราไม่ได้เจอไอวี่มานาน ตอนนี้ก็ใกล้เลิกเรียนแล้ว เราไปหาเธอกันเถอะ”

เขาจงใจเปลี่ยนเรื่อง ทำให้ศศิตาใจเย็นลง เธอพยักหน้าตอบรับ