หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1777

“ฉันจะบอกอีกทีนะ เด็กผู้ชายสองคนนั้นไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ รษิกาโกหกเก่งจะตายไป ตอนแรกเธอก็โน้มน้าวให้เลอศิลป์รับรู้ว่าเด็กสองคนนั้นเป็นลูกทูนหัวของเขา แต่ตอนนี้กลับมาเปลี่ยนว่าเป็นลูกแท้ๆ ของเลอศิลป์ ผู้หญิงคนนั้นน่ะไร้ยางอาย เธอยังกล้าแสร้งทำตัวเป็นคนอื่นได้ยังไง?”

ศศิตาหงุดหงิดอีกครั้งเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

อรอุษาเองก็ตกตะลึง “เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ คุณรษิกาดูไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้นใช่ไหมคะ?”

“ไม่มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรหรอก เธอคิดว่ารษิกาไร้เดียงสาได้ยังไง? เธอดูคนผิดไปแล้วล่ะ รษิกาเป็นคนเจ้าเล่ห์และโหดร้ายอีกด้วย” ศศิตาเน้นย้ำขณะที่ขมวดคิ้วแน่น

เธอเป็นกังวลว่าอรอุษานั้นอ่อนต่อโลกมากเกินไป และถูกเปลือกหน้าของรษิกาหลอกเอา

ตอนแรก อรอุษาได้เห็นว่าเลอศิลป์และรษิการักใคร่กันมากและคิดว่าไม่มีหวังที่เธอจะได้อยู่กับเลอศิลป์อีกต่อไปแล้ว

แต่เมื่อได้เห็นการคัดค้านของศศิตาและความเกลียดที่อีกฝ่ายมีต่อรษิกาแล้ว เธอก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมา

ตอนนั้น เธอแสดงความรู้สึกที่มีต่อเลอศิลป์ไปแล้ว แต่เขาก็ยุ่งกับการจัดการธุรกิจของตระกูลจนไม่มีเวลากับเรื่องหัวใจเลย

ต่อมา เธอก็มีความหวังอีกครั้งหลังจากเลอศิลป์และรษิกาหย่าขาดจากกัน แต่อัญชสาก็รุกกับการไล่ตามเลอศิลป์มากกว่าเธอ ทำให้เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมถอยไปอีกครั้ง

หลังจากคบหาและออกเดทกับผู้ชายมามากมาย เธอก็ได้รู้ว่าไม่มีใครเทียบเลอศิลป์ได้เลย

เธอรู้สึกกระวนกระวายหลังจากระงับความรู้สึกของตนเองมานาน

ศศิตาสังเกตเห็นว่าอรอุษานิ่งไป และคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่เชื่อคำพูดเธอ จึงรีบเสริมไปว่า “ฉันรู้นะว่าเธอรู้สึกกับเลอศิลป์แบบไหน เมื่อเลอศิลป์บอกฉันว่าเขาจะแต่งงานกับเธอ ฉันก็มองออกเลยว่าเธอดีใจมาก”

อรอุษายิ้มอย่างขมขื่นเพราะศศิตาพูดแทงใจดำเธอ

ใช่แล้ว! ฉันแปลกใจมากเพราะคิดว่าในที่สุดฉันก็มีวันนี้! แต่ไม่คิดเลยว่าเราจะแค่ไปจดทะเบียนสมรสกันปลอมๆ เท่านั้น มันตลกสิ้นดี