หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1780

ริมฝีปากของศศิตาขยับเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ถูกขัดจังหวะเมื่อจรูญพาอชิกับเบนนี่มาแล้ว

เด็กชายทั้งสองไม่ได้ตื่นเต้นยินดีกับการปรากฏตัวของเอกพลและศศิตา แต่ในทางกลับกัน ไอรดานั้นยิ้มกว้างให้พวกเขา

“อชิ เบนนี่รีบเข้ามาทักทายคุณปู่คุณย่าสิ!” ไอรดาเร่งพี่ชายของเธอให้ยอมรับปู่ย่าอย่างไร้เดียงสา เธอคิดว่าพวกเขาจะได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว

แต่เด็กชายทั้งสองก็เพียงแค่ยิ้มให้ไอรดาที่เร่งเร้า พวกเขาหันไปมองเอกพลด้วยความสงสัยและอยากจะเห็นปฏิกิริยาของเขา

เอกพลยิ้มอย่างบริสุทธิ์ใจ เขาโน้มตัวลงมาแล้วลูบหัวเด็กชายทั้งสอง “เป็นอะไรไปล่ะ? ทำไมถึงไม่เรียกฉันว่าปู่? เอาสิ เรียกเลย หลานรัก”

ขณะที่เด็กชายทั้งสองงุนงงกับการต้อนรับอันแสนอบอุ่นของเขา เอกพลก็โอบเด็กทั้งสองไว้แล้วดึงเข้ามากอด

อชิกับเบนนี่มองหน้ากัน พวกเขาทั้งตกใจ สับสน และก็ดีใจจนสื่อออกมาชัดทางแววตา

อชิจ้องมองเบนนี่อย่างรู้ทันกัน และพวกเขาก็ร้องออกมาว่า “คุณปู่!”

“ฮ่าๆ! มันต้องอย่างนี้สิ! พวกหนูเป็นหลานของปู่จริงๆ ปู่แน่ใจว่าปู่ได้ทำผิดพลาดมากมายในอดีต และหวังว่าพวกหนูจะให้อภัยปู่นะ” เอกพลไม่สนใจสีหน้าบูดบึ้งของศศิตาอย่างสิ้นเชิง

“คุณปู่! คุณปู่กอดเราแน่นมากไปหน่อยครับ” ในที่สุดเบนนี่ก็ได้รับการดูแลแบบที่ไอรดาเคยได้รับมาเสมอ

แต่อ้อมกอดนั้นก็แน่นเกินไปจนเขาหายใจไม่สะดวก

เอกพลคลายอ้อมกอดพลางหัวเราะ

อชิยังสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่โดนตอหนวดแทงที่ใบหน้าของเขา ประสบการณ์อันน่าทึ่งนี้ทำให้เขาหัวเราะอย่างจริงใจ

“มาเถอะ มาให้ปู่ดูหน่อยว่าใครเป็นใคร หนูคือพี่ชายคนโต ชื่ออชิ ใช่ไหม? งั้นหนูก็น่าจะเป็นน้อง ชื่อเบนนี่ ปู่พูดถูกไหม?” หลังจากเอกพลปล่อยเด็กชายทั้งสองแล้ว เขาก็พินิจพิเคราะห์ใบหน้าของเด็กชายอย่างจริงจัง

ถึงแม้ว่าตากับคิ้วของเธอจะดูเหมือนรษิกา แต่เป็นเพราะพวกเขายังเด็ก และยังถ่ายทอดลักษณะเด่นของเธอมา ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะดูเหมือนเลอศิลป์มากขึ้นเมื่อพวกเขาเป็นวัยรุ่น ยังไงซะ พวกเขาก็ต้องได้นิสัยสงบและเยือกเย็นของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ไปอย่างแน่นอน

อชิกับเบนนี่พยักหน้าซ้ำๆ สีหน้าท่าทางของพวกเขาดูแยกไม่ออกเสียจนน่าตกใจ

นั่นทำให้เอกพลสนใจมากขึ้น ดูเหมือนว่าฉันจะต้องศึกษาความเหมือนของฝาแฝดให้มากขึ้นซะแล้วสิ