หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1784

จุลพัฒน์ผงะไปและพยายามเลี่ยงสายตาเมื่อเขาเห็นรษิกา

เมื่อเห็นท่าทางของเขาแล้ว รษิกาก็เข้ามาใกล้เขา เธอรับเสาน้ำเหลือไปจากอุศเรนก่อนจะสังเกตเห็นว่าน้ำเกลือใกล้จะหมดลงแล้ว

“คุณคือใครครับ?” อุศเรนระวังตัวทันทีกับการกระทำของเธอ

“ฉันเป็นเพื่อนของตระกูลดำรงกุลค่ะ คุณปล่อยนายท่านจุลพัฒน์ไว้กับฉันได้” รษิกาตอบขณะที่พยักหน้ายืนยัน

อุศเรนพยักหน้าตอบขณะที่เขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อจุลพัฒน์ได้อีกแล้ว เขาคลายมือแล้วย้ำเตือนให้ดูแลตัวเอง เช่นนั้นแล้ว เขาก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในสำนักงาน

ระหว่างนั้น จุลพัฒน์ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และไม่อาจสู้หน้ารษิกาได้

“คุณรษิกา เจตนินทำผิดต่อคุณไว้มาก มันเกือบทำให้คุณเสียชีวิต และคุณก็ต้องทรมานมากๆ เลย เขาควรถูกลงโทษแล้ว ผมขอโทษที่ผมทำอะไรเพื่อชดใช้คุณไม่ได้มากนัก!”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงอึกอักในลำคอ ความจริงใจในคำขอโทษของเขานั้นชัดเจน

เมื่อเห็นว่าจุลพัฒน์ดูสิ้นหวังและทำอะไรไม่ถูก รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจเขา

เธอก้าวเข้ามาพยุงเขาไว้ จากนั้นก็ส่ายหน้าและบอกว่า “ฉันจะไม่ให้อภัยกับสิ่งที่เจตนินทำ แต่นี่มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยค่ะ นายท่านจุลพัฒน์ ฉันมาที่นี่เพราะฉันรู้ว่าคุณมีอาการกำเริบ ฉันกลัวว่าคุณจะมีปัญหากับค่ารักษา ก็เลยเตรียมยามาให้คุณแล้ว ฉฉันหวังว่าคุณจะรับไปนะคะ นายท่านจุลพัฒน์”

จุลพัฒน์ประหลาดใจกับความใจกว้างของเธอ เขาพูดไม่ออก

เขาเงยหน้ามามอง ดูนิ่งอึ้งไป และมือของเขาก็สั่นเทาอย่างไม่รู้ตัว

“ไม่ ไม่นะ! ผมรับเงินคุณไม่ได้หรอก ที่คุณให้ยาผมมามันก็มากพอแล้ว ผมรับเงินคุณอีกไม่ได้จริงๆ!”

รษิกาถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอรู้ว่าจุลพัฒน์จะไม่ยอมรับสิ่งของจากเธอในทันที เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงโน้มน้าว “ไม่ว่ายังไง คุณก็เป็นรุ่นพี่ของฉันนะคะ นายท่านจุลพัฒน์ อาจารย์ของฉันมักจะเล่าถึงความดีของคุณให้ฉันฟังอยู่เสมอ และบอกให้ฉันช่วยคุณทุกครั้งที่คุณต้องการ ฉันไม่ได้ทำการกุศลอะไรค่ะ เพียงแต่ทำตามความต้องการของอาจารย์ฉันเท่านั้น โปรดรับไว้ในฐานะที่เราเป็นแพทย์เหมือนกันเถอะค่ะ”

คำพูดของเธอทำให้จุลพัฒน์ซึ้งใจ

ในที่สุด เขาก็ค่อยๆ รับบัตรไป

นั่นทำให้รษิกายิ้มออกมาและรู้สึกผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น