หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1788

เด็กๆ เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นขณะที่โชว์โลมาเริ่มแสดง แม้ว่าพวกเขาจะเคยได้ดูมาก่อนแล้วก็ตาม

โลมาและผู้ดูแลมีความสัมพันธ์อันแสนวิเศษ ความผูกพันนั้นเห็นได้ชัดผ่านทางปฏิสัมพันธ์และการแสดงโชว์ เมื่อพวกเขาแสดง ผู้ชมต่างก็หวีดร้องและส่งเสียงเชียร์

โลมานั้นน่ารักมากๆ ขณะที่พวกมันใช้ครีบตีน้ำให้แตกกระจายเบาๆ ทำให้ผู้ชมที่อยู่แถวหน้าเปียกปอน เด็กๆ ในหมู่ผู้ชมอดไม่ได้ที่จะโบกมือให้โลมา และโลมาก็ดูเหมือนจะตอบสนองต่อความสนใจของเด็กๆ ที่มีต่อพวกมันด้วยการว่ายน้ำเข้ามาใกล้ผู้ชมอย่างว่าง่าย

ไอรดาหัวเราะคิกคักด้วยความดีใจเมื่อในที่สุดเธอก็ได้แตะโลมาแล้ว “พ่อ แม่ หัวมันนิ่มมากเลยค่ะ!”

โลมาตัวน้อยทำท่าดีใจ มันส่งเสียงเล็กๆ แหลมๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นการทักทายให้ไอรดา

ไอรดาเริ่มสื่อสารกับโลมาในทันที “โลมาน้อย มานี่สิ นี่คือพี่ชายฉันนะ เธอควรจะรู้จักพวกเขาไว้เหมือนกัน!”

อชิกับเบนนี่ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาไอรดา ขณะที่พวกเขาเข้าไป พวกเขาก็ยื่นมือออกไปสัมผัสสัตว์ตัวน้อยอย่างลังเล พ่อแม่ของสัตว์ตัวนั้นลอยตัวอยู่ห่างๆ และดูเหมือนจะไม่ได้กังวลกับการปรากฏตัวของเด็กชายทั้งสอง

“เยี่ยมไปเลยที่ได้เห็นว่าโลมารักเด็กๆ มากแค่ไหน” ผู้ดูแลสัตว์กล่าวให้กำลังใจ “เยี่ยมจริงๆ ที่ได้เห็นความเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์และสัตว์ จำไว้ว่าสัตว์ทะเลเหล่านี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกเราเช่นกัน และเราจะต้องปกป้องดูแลพวกมันเหมือนเป็นคนในครอบครัว”

ตอนนั้น มีเด็กคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังแฝดสามเข้าไปใกล้อย่างกระตือรือร้น “พ่อๆ ผมอยากจับลูกโลมาบ้าง!”

ชายร่างใหญ่วัยกลางคนเหลือบมองเลอศิลป์และรษิกาอย่างไม่เป็นมิตรก่อนจะพูดออกมาอย่างห้วนๆ ว่า “คุณช่วยบอกให้ลูกๆ ถอยไปหน่อยได้ไหม เด็กคนอื่นจะได้มีโอกาสได้แตะลูกโลมาบ้าง?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและจ้องมองชายคนนั้นอย่างเย็นชา อีกฝ่ายถึงกับผงะไปกับปฏิกิริยาของเขา

รษิการีบตอบไปว่า “ฉันขอโทษนะคะ แต่เราเลือกที่จะนั่งตรงนี้ คุณคงไม่เลือกจะนั่งที่แถวหน้าเพราะกลัวว่าจะโดนน้ำที่โลมาตีครีบเข้ามาใช่ไหมคะ? แต่ตอนนี้คุณอยากสัมผัสสัตว์ แต่สัตว์มันอาจจะไม่เต็มใจจะสัมผัสกับลูกคุณก็ได้”

ชายร่างอ้วนอึ้งไปอย่างกระอักกระอ่วน กระนั้น เขาก็ไม่ยอมถอยและมองหน้ารษิกาอย่างไม่เป็นมิตร

เลอศิลป์สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขา ถ้าเขายังทำตัวไม่มีเหตุผลอยู่ ฉันจะทำให้เขาเสียใจที่ทำอย่างนั้น