หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1802

เมื่อประมาณสามทุ่มครึ่ง เอกพลดื่มกาแฟเสร็จแล้ว และกำลังจะเดินไปฝึกคัดลายมือที่ห้องทำงาน จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้าน ศศิตาลุกขึ้นยืนทันที ผู้มาเยือนคือคนที่เธอรอคอย

เอกพลเหลือบมองที่ชั้นล่าง เขาก็เห็นว่าเป็นภคินทร์ จิตวิสุทธิ์ ผู้ดูแลศูนย์ทดสอบ

เมื่อเข้ามาในบ้าน ภคินทร์ก็ทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีครับ คุณนายศศิตา”

“นั่งก่อนสิ คุณภคินทร์” ศศิตาเป็นมิตรมาก เธอถึงกับเสิร์ฟกาแฟให้เขาแก้วหนึ่งด้วย

ท่าทีของเธอทำให้เขากลัว แล้วเขาก็รีบเสนอว่า “ถ้ามีอะไรที่คุณต้องการให้ผมช่วย บอกผมได้เลยนะครับคุณนายศศิตา ผมจะพยายามทำตามที่คุณต้องการอย่างสุดความสามารถเลยครับ”

ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลศูนย์ทดสอบ ภคินทร์ก็รู้ดีว่าการซื้อบริษัทของพวกเขาไม่ได้มีความหมายต่อฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปเลย

ศูนย์ทดสอบเล็กๆ นั้นไม่มีค่าพอจะเทียบได้กับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปอันยิ่งใหญ่ได้เลย

อันที่จริง เขาเคยพบเลอศิลป์เพียงครั้งเดียว ซึ่งเป็นวันที่ลงนามในข้อตกลงกัน

ดังนั้น ภคินทร์จึงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินว่าแม่ของเลอศิลป์ต้องการพบเขา

ตอนแรกเขาคิดว่าจะนำของขวัญไปด้วย แต่เขาก็คิดว่าศศิตาอาจจะไม่ชอบของขวัญที่เขารีบร้อนนำมา เขาจึงตัดสินใจมามือเปล่าซึ่งดีกว่าจะกลายเป็นตัวตลก

“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” ศศิตายืนยันกับเขาพลางยิ้มเมื่อเห็นว่าเขาอยู่ไม่สุขมากแค่ไหน

ภคินทร์พยักหน้า เขาจิบกาแฟแล้วพูดว่า “คุณต้องการอะไรเหรอครับ? คุณนายศศิตา”

“คุณได้รับวัตถุไปทดสอบคืนนี้หรือยัง?” ศศิตาถาม

“ได้แล้วครับ”

ทันใดนั้น สายตาของศศิตาก็แข็งกร้าวและเคร่งขรึมขึ้น “นั่นคือผมของลูกชายของเลอศิลป์ ไว้สำหรับการทดสอบดีเอ็นเอ คุณเข้าใจไหมว่าฉันกำลังพูดถึงอะไร?”

ภคินทร์เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อทันที

“ครับ คุณนายศศิตา ผมจะติดต่อคุณทันทีที่ผลตรวจออกมานะครับ” ภคินทร์สัญญา

เลอศิลป์จะต้องขอบคุณฉันที่แฉรษิกาได้ ฉันพนันได้เลยว่าเธอจะต้องมีจุดจบที่น่าสนใจมากแน่ๆ