หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1801

ระหว่างนั้นในห้องนั่งเล่นของตระกูลคชาเรศ จักรภพกำลังบ่นเมื่อเห็นน้องสาวของเขาในสภาพเมามาย เธอมีกลิ่นเหล้าคลุ้ง เขาเหยียดหยามว่า “นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอ? ฝนทิพย์ พี่ให้สิทธิ์เธอจัดการบริษัทจัดหาสมุนไพรตามที่เธอต้องการแล้ว แต่พี่ได้ยินคนมาบอกว่าไม่เคยเห็นเธอก้าวขาเข้าไปในบริษัทเลย! เธอแค่เมาอยู่แบบนี้เท่านั้นเอง เฮ้อ ดูเหมือนพี่จะคิดผิดไปเรื่องเธอ!”

น้ำเสียงเขาเจือไปด้วยความผิดหวัง ความหงุดหงิด และความโกรธ

ฝนทิพย์เลิกคิ้ว เธอยิ้มอย่างมึนเมา “หมายความว่าไง? นี่แหละวิธีที่ฉันจัดการบริษัท พี่คิดว่าฉันไปดื่มกับใครมา? ถ้าไม่รู้เรื่องอะไรก็อย่าพูดดีกว่า”

เธอไม่เคยคิดจะทำเรื่องต่างๆ ตามแบบแผนของพี่ชายเธอ ซึ่งเขามักจะดูจริงจังและยึดมั่นในหลักการของตัวเองอยู่เสมอ

“พี่คิดว่าบริษัทจัดจำหน่ายสมุนไพรพวกนี้คุยง่ายนักเหรอ? พี่ไม่รู้หรอกว่าเจตนินจ่ายเงินให้ไอ้บ้าพวกนี้มากแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงกล้าพูดเกินจริงเกี่ยวกับประสิทธิภาพของยาและขึ้นราคา ฉันดื่มเหล้าเพื่อช่วยประหยัดต้นทุนและช่วยให้บริษัทมีรายได้มากขึ้นนะ”

ตอนแรก ฝนทิพย์ดีใจที่ได้เข้ารับกิจการจัดจำหน่ายสมุนไพร เธอคิดว่าจะได้ลูกค้ารายใหม่ที่มีศักยภาพที่จะทำเงินได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลายเป็นเรื่องยุ่งยากมาก

หลังจากตรวจสอบแล้ว เธอพบว่าผู้รับผิดชอบในแต่ละบริษัทไม่เชื่อฟังเธอ ในความเป็นจริง พวกเขาแค่แสร้งทำเป็นเชื่อฟังเท่านั้น บางแห่งถึงกับวางแผนจะเริ่มต้นธุรกิจใหม่ที่อื่นด้วยซ้ำ

หากเธอไม่ขอคำแนะนำจากชโยดม ซึ่งบอกเธอให้จัดการกับผู้รับผิดชอบโดยใช้วิถีทางของอุตสาหกรรม เธอก็คงไม่พบจุดเปลี่ยน

โชคดีที่การดื่มสุราแต่ละครั้งก็ให้ผลดี เธอเกือบจะรวมบริษัทต่างๆ เข้าด้วยกันได้แล้ว

“เธอต้องไปกินข้าวและดื่มกับพวกเขาไหม? อย่าลืมว่าเธอเป็นใคร เธอเป็นตัวแทนของตระกูลคชาเรศ!”

หลังจากได้คิดสักพัก จักรภพก็ยังเชื่อว่ามันไม่ใช่ทางแก้ที่ดีที่สุด

“ใช่ๆ ฉันเป็นตัวแทนตระกูลคชาเรศ นี่ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้ว ช่างมันเหอะ สนใจแต่เรื่องของตัวเองไปเถอะน่า” ฝนทิพย์จ้องมองเขาแล้วเดินโซเซกลับไปที่ห้องเธอ

หลังจากปิดประตูตามหลัง เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาชโยดม

“ฉันอยู่บ้านแล้ว ปวดหัวมากเลย แล้วก็คิดถึงคุณด้วย” ฝนทิพย์โพล่งออกมา เธอเอาความเมามายของเธอมาเป็นข้ออ้าง

ชโยดมหัวเราะมาจากปลายสาย “ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน ช่วงนี้คุณทำได้ดีนะ คุณจัดการทุกอย่างโดยไม่ต้องใช้เงินมากนัก ผู้หญิงที่ผมชอบมันต้องเป็นอย่างนี้แหละ”