หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1801

ระหว่างนั้นในห้องนั่งเล่นของตระกูลคชาเรศ จักรภพกำลังบ่นเมื่อเห็นน้องสาวของเขาในสภาพเมามาย เธอมีกลิ่นเหล้าคลุ้ง เขาเหยียดหยามว่า “นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอ? ฝนทิพย์ พี่ให้สิทธิ์เธอจัดการบริษัทจัดหาสมุนไพรตามที่เธอต้องการแล้ว แต่พี่ได้ยินคนมาบอกว่าไม่เคยเห็นเธอก้าวขาเข้าไปในบริษัทเลย! เธอแค่เมาอยู่แบบนี้เท่านั้นเอง เฮ้อ ดูเหมือนพี่จะคิดผิดไปเรื่องเธอ!”

น้ำเสียงเขาเจือไปด้วยความผิดหวัง ความหงุดหงิด และความโกรธ

ฝนทิพย์เลิกคิ้ว เธอยิ้มอย่างมึนเมา “หมายความว่าไง? นี่แหละวิธีที่ฉันจัดการบริษัท พี่คิดว่าฉันไปดื่มกับใครมา? ถ้าไม่รู้เรื่องอะไรก็อย่าพูดดีกว่า”

เธอไม่เคยคิดจะทำเรื่องต่างๆ ตามแบบแผนของพี่ชายเธอ ซึ่งเขามักจะดูจริงจังและยึดมั่นในหลักการของตัวเองอยู่เสมอ

“พี่คิดว่าบริษัทจัดจำหน่ายสมุนไพรพวกนี้คุยง่ายนักเหรอ? พี่ไม่รู้หรอกว่าเจตนินจ่ายเงินให้ไอ้บ้าพวกนี้มากแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงกล้าพูดเกินจริงเกี่ยวกับประสิทธิภาพของยาและขึ้นราคา ฉันดื่มเหล้าเพื่อช่วยประหยัดต้นทุนและช่วยให้บริษัทมีรายได้มากขึ้นนะ”

ตอนแรก ฝนทิพย์ดีใจที่ได้เข้ารับกิจการจัดจำหน่ายสมุนไพร เธอคิดว่าจะได้ลูกค้ารายใหม่ที่มีศักยภาพที่จะทำเงินได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลายเป็นเรื่องยุ่งยากมาก

หลังจากตรวจสอบแล้ว เธอพบว่าผู้รับผิดชอบในแต่ละบริษัทไม่เชื่อฟังเธอ ในความเป็นจริง พวกเขาแค่แสร้งทำเป็นเชื่อฟังเท่านั้น บางแห่งถึงกับวางแผนจะเริ่มต้นธุรกิจใหม่ที่อื่นด้วยซ้ำ

หากเธอไม่ขอคำแนะนำจากชโยดม ซึ่งบอกเธอให้จัดการกับผู้รับผิดชอบโดยใช้วิถีทางของอุตสาหกรรม เธอก็คงไม่พบจุดเปลี่ยน

โชคดีที่การดื่มสุราแต่ละครั้งก็ให้ผลดี เธอเกือบจะรวมบริษัทต่างๆ เข้าด้วยกันได้แล้ว

“เธอต้องไปกินข้าวและดื่มกับพวกเขาไหม? อย่าลืมว่าเธอเป็นใคร เธอเป็นตัวแทนของตระกูลคชาเรศ!”

หลังจากได้คิดสักพัก จักรภพก็ยังเชื่อว่ามันไม่ใช่ทางแก้ที่ดีที่สุด

“ใช่ๆ ฉันเป็นตัวแทนตระกูลคชาเรศ นี่ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้ว ช่างมันเหอะ สนใจแต่เรื่องของตัวเองไปเถอะน่า” ฝนทิพย์จ้องมองเขาแล้วเดินโซเซกลับไปที่ห้องเธอ

หลังจากปิดประตูตามหลัง เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาชโยดม

“ฉันอยู่บ้านแล้ว ปวดหัวมากเลย แล้วก็คิดถึงคุณด้วย” ฝนทิพย์โพล่งออกมา เธอเอาความเมามายของเธอมาเป็นข้ออ้าง

ชโยดมหัวเราะมาจากปลายสาย “ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน ช่วงนี้คุณทำได้ดีนะ คุณจัดการทุกอย่างโดยไม่ต้องใช้เงินมากนัก ผู้หญิงที่ผมชอบมันต้องเป็นอย่างนี้แหละ”

“คุณเปาโล ผมเสนอเงื่อนไขทั้งหมดที่ผมจะทำได้ให้คุณแล้ว เห็นได้ชัดว่าดีกว่าที่เลอศิลป์เสนอให้ พูดตามตรงนะครับ การตอบสนองของคุณในช่วงนี้ทำให้เขาเริ่มสงสัย นั่นเป็นเหตุผลที่ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เหมาะที่สุดที่เราจะร่วมมือกัน ช่วยพิจารณาอย่างรอบคอบด้วยนะครับ”

เปาโลเป็นลูกค้าคนสำคัญของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปที่มาจากประเทศเอเปีย

ในเวลาเดียวกัน เขาก็เป็นคนที่ทำให้เลอศิลป์ต้องยุ่งยากมากๆ ในช่วงนี้ด้วย

เขายิ้มและตอบด้วยภาษาชวาลาที่กระท่อนกระแท่น “ใช่ เงื่อนไขที่คุณเสนอมาดีมาก ผมไม่มีปัญหานะ แต่มาดูกันว่าคุณจะจัดการได้ในคืนนี้หรือเปล่า”

ชโยดมตระหนักได้ในทันที เปาโลนั้นมีชื่อเสียงว่าเป็นคนที่มีตัณหาสูงมาก

“โอเค ผมจัดการเอาไว้หมดแล้ว และกำลังเดินทางไปที่โรงแรม หวังว่าคืนนี้คุณจะสนุกนะครับ คุณเปาโล”

เช่นนั้นแล้ว ชโยดมก็ยืนขึ้นแล้วสั่งให้คนขับรถพาเปาโลไปส่งที่โรงแรม