หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1806

ห้องนั้นเงียบกริบ

เลอศิลป์ค่อยๆ ละสายตาจากศศิตา เขาไม่อยากเห็นท่าทีของเธอ

ฉันให้โอกาสที่สองกับแม่ไปแล้ว แม่ไม่รู้เลยเหรอว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะได้ผลการตรวจดีเอ็นเอมา? แม่ไม่รู้เลยเหรอว่าฉันจะรู้แล้วว่าภคินทร์ต้องการทำอะไร?

แม้แต่รษิกาก็เข้าใจเขาและไม่ได้ยืนกรานอะไร เธอปล่อยให้ศศิตารับผิดชอบการตรวจดีเอ็นเอแต่เพียงผู้เดียว

ยิ่งไปกว่านั้น เอกพลยังส่งข้อความไปว่า แม่ของลูกดื้อรั้นมาก! แต่พ่อยังหวังว่าลูกจะให้โอกาสแม่ได้ชดใช้ความผิดนะ

ข้อความนั้นส่งมาเมื่อวาน และเขาก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องการตรวจดีเอ็นเอเลย แต่เลอศิลป์ก็รู้ว่าศศิตาจะไม่ยอมรับผลการตรวจแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น เอกพลยังช่วยไกล่เกลี่ยเพื่อศศิตาอีกด้วย

ภคินทร์ตัวสั่นเหมือนใบไม้ไหวและเอื้อมมือไปที่กระเป๋าของเขา เขาดึงรายงานที่พับไว้ออกมา ก่อนจะส่งให้เลอศิลป์พลางก้มหน้าเอาไว้

“คุณเลอศิลป์ เป็นความผิดผมเองที่หมกมุ่นอยู่แต่ผลประโยชน์ เมตตาผมเถอะครับ คุณเลอศิลป์ ผมไม่อยากติดคุก!” ภคินทร์อ้อนวอน เขาได้รับบทเรียนแล้ว

เขารู้สึกเสียใจมาก และได้รู้ว่าไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของครอบครัวผู้ร่ำรวย

เขาต้องการจะคลานออกมาแล้วตายไปตรงนั้น แต่เขาจะไม่เปิดโปงศศิตาเพราะกลัวว่าจะทำให้มีคนขุ่นเคืองมากขึ้นหากเขาเปิดเผยออกมา

เลอศิลป์รับผลการตรวจมาแล้วโยนใส่ศศิตาโดยไม่เปิดดู สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เธอ

ศศิตาตกตะลึง เธอไม่คิดว่าภคินทร์จะระวังตัวถึงขนาดนี้