หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1832

เมธินีเขียนใบสั่งยาและบอกให้จักรภพทราบวิธีการใช้ยาต่างๆ จากนั้นก็แนะนำให้เขาผ่อนคลายและเชื่อมั่นในการรักษา

เธอยังแนะนำด้วยว่า เขาควรมาตรวจติดตามในหนึ่งเดือนหลังจากนี้ หากเขาไม่กลัวการส่องกล้องตรวจกระเพาะอาหาร

อันที่จริงจักรภพก็ค่อนข้างจะทรมาน เมธินีจึงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และสัญญาว่าคราวหน้าเธอจะให้หมอคนอื่นมาช่วยจัดการให้

หลังจากเขาออกไป เมธินีก็แจ้งอาการของเขาให้รษิกาทราบ

“ยาของเขาทำให้เป็นอย่างนี้เหรอ? เขากินยาแบบไหนกันถึงส่งผลต่อกระเพาะอาหารอย่างร้ายแรงแบบนี้น่ะ?” รษิกาถามตามวิสัยของมืออาชีพ แต่เมธินีสัญญาไว้แล้วว่าจะเก็บเป็นความลับ จึงตอบเลี่ยงๆ ไป

“มันเป็นยาช่วยให้หลับน่ะ และฉันไม่รู้หรอกว่าเขาเอามาจากไหน แต่ฉันบอกเขาแล้วว่าให้เลิกกินยานั่นซะ เธอช่วยจัดเตรียมสมุนไพรบำรุงกระเพาะให้เขาด้วยนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น รษิกาก็ตอบตกลง

หลังจากทำงานมาทั้งวัน เมื่อรษิกากลับมาถึงบ้าน เด็กทั้งสามคนก็มารายล้อมรอบตัวเธอ

“แม่คงเหนื่อยมากเลย ดื่มน้ำก่อนนะ”

“พ่อบอกว่าแม่มักจะยืนทำการทดลองอยู่ตลอดเวลา งั้นให้ผมนวดขาให้นะครับ!”

“แม่ ให้หนูทำเถอะ! หนูจะนวดไหล่แม่เอง!”

รษิกามีลางบอกเหตุว่าพวกเขาต้องการบางอย่างเป็นการตอบแทนสำหรับความใส่ใจเหล่านี้ “พวกหนูอยากได้อะไรจ๊ะ? ของเล่น หรือไปเที่ยวที่ไหนสักที่ล่ะ?”

เธอเหลือบมองอชิ เบนนี่ และไอรดาในคราวเดียว เธอเห็นว่าดวงตาของพวกเขาเป็นประกายด้วยความคาดหวัง

“เราไม่ได้อยากไปเที่ยวหรืออยากได้ของเล่นเลยค่ะ เราแค่อยากไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าและบริจาคเงินที่พวกเราเก็บมา ได้ไหมคะแม่?” ใบหน้าของไอรดาเต็มไปด้วยความหวัง

รษิกาผงะไปกับความคิดริเริ่มของเด็กๆ แต่ก็ตอบตกลงในทันที “เป็นความคิดที่เยี่ยมมากเลยนะ? แม่จะปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะ? พรุ่งนี้แม่จะพาไปนะจ๊ะ”

เช่นนั้นแล้ว เด็กๆ ก็ดีใจกันยกใหญ่