หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1835

ศศิตาทำตามคำแนะนำของรษิกา เธอปล่อยน้ำไหลผ่านแผลไปสิบห้านาทีและรู้สึกว่าความแสบร้อนนั้นหายไปในทันที

จากนั้น รษิกาก็ทายาสำหรับแผลไฟไหม้ที่เธอทำเอง ซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนมอยส์เจอร์ไรเซอร์ อย่างระมัดระวังบนมือของศศิตาและปรับลมเย็นจากไดร์เป่าผมเพื่อทำให้ครีมแห้งช้าๆ

ศศิตารู้สึกถึงความเย็นสดชื่นที่หลังมือของเธอ ซึ่งสบายมาก

เมื่อเวลาผ่านไป รอยแดงที่เกิดจากการเผาไหม้ก็เริ่มจางลง และศศิตาก็ตระหนักถึงความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของรษิกา

ด้วยครีมรักษาแผลไฟไหม้ดังกล่าว มันอาจกลายเป็นสินค้าขายดีในตลาดได้

“ฉันจะเอาซุปไปให้เด็กๆ นะคะ คุณนายศศิตา คุณนั่งอยู่ตรงนี้ก่อนเถอะ” รษิกาพูดขณะที่เดินเข้าไปในครัว

เธอชิมซุปและพบว่ามันอร่อยมาก ก่อนที่จะตักใส่ชามทีละชาม

อชิเริ่มเอาซุปให้ไปศศิตาและพูดว่า “คุณย่าครับ นี่เป็นซุปที่คุณย่าพยายามทำ คุณย่าควรเป็นคนได้ชิมก่อน!”

ศศิตาอยากจะปฏิเสธ แต่เอกพลก็ยิ้มและพูดว่า “ไม่บ่อยเลยที่คุณจะทำซุป อันที่จริง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตคุณเลยนี่นะ คุณควรจะลองชิมฝีมือตัวเองหน่อย!”

รษิกาส่งซุปให้เอกพลชามหนึ่งทันที

เด็กๆ เป็นคนต่อๆ ไป และแม้แต่เลอศิลป์ก็ถูกเรียกให้มากินซุปกับครอบครัวของเขา

เมื่อถึงเวลาสามทุ่ม เด็กๆ ก็เตรียมตัวไปอาบน้ำและเข้านอน ศศิตาไม่อยากบอกลาเด็กทั้งสามคนเลย

ระหว่างทางกลับบ้าน เอกพลชื่นชมภรรยาของเขาโดยไม่ลังเลและให้กำลังใจเธอเพื่อทำต่อไป เขาเชื่อว่ารษิกาจะให้อภัยเธอได้ในสักวันหนึ่ง

“ฉันรู้ แต่เป็นเพราะรษิกานั้นใจดีมากพอ ฉันไม่ควรคิดเรื่องการให้อภัยทั้งหมดในคราวเดียวหรอก ฉันควรจะคิดแค่เรื่องการเป็นแม่สามีที่ดีมากกว่า บางทีฉันอาจจะรู้ตัวช้าไป หรืออาจจะเพราะตระหนักขึ้นมาได้ซะอย่างนั้น” ศศิตาถอนหายใจ

เธอรู้ว่าเมื่อครั้งที่เธอเป็นลูกสะใภ้ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ สามีของเธอก็ปกป้องเธอมาตลอด และเธอก็ไม่ต้องทนทรมานอะไรมากนัก

เอกพลไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น แต่เขาเชื่อว่าภรรยาของเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีกว่าจริงๆ