หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1842

แต่กฤษณาก็ยิ้มอย่างมั่นใจ ดวงตาเธอเจือไปด้วยแววเย้ยเยาะ

“รษิกาจะเดาออกได้ยังไงว่าฉันส่งคนไปยุ่งกับเบรครถของเธอตอนที่เธอจอดรถที่ข้างถนนเพื่อช่วยคนแก่ข้ามถนนน่ะ?”

และมันเป็นแยกที่ไม่มีกล้องวงจรปิดอยู่แถวนั้นด้วย

กฤษณามั่นใจมากว่าแผนการเธอไม่มีข้อผิดพลาด

อรอุษาผงะไป เธอไม่คาดคิดเลยว่ากฤษณาจะกลับมาพร้อมกับแผนการแก้แค้นที่ไม่ใช่เพียงแต่ควบคุมความหุนหันพลันแล่นของเธอได้เท่านั้น แต่ยังคิดมาอย่างดีในทุกๆ ด้านอีกด้วย

“งั้นฉันจะมีโอกาสอะไรหลังจากนี้?” ลึกๆ แล้ว อรอุษาก็ยังรู้สึกว่าเมื่อมาถึงจุดนี้ มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกเลอศิลป์ออกจากรษิกาได้

จากสิ่งที่เธอได้ยินมา แม้แต่ศศิตาเองก็เริ่มจะใส่ใจรษิกาขึ้นมาแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เลอศิลป์ยังขอรษิกาแต่งงาน และจะไปถ่ายรูปแต่งงานกับเธอด้วย ขั้นตอนต่อไปก็เป็นธรรมดาที่จะแต่งงานกันใหม่

กฤษณายักไหล่ แต่สีหน้าเธอยังคงมั่นใจอยู่ “คุณจะได้โอกาสของคุณแน่ ลองคิดดูสิ ทำไมศศิตาถึงไปขับรถของรษิกาได้? ตอนนี้ในใจศศิตาคงยังไม่มีความคิดที่ไม่ดี แต่คุณช่วยทำให้เธอเป็นแบบนั้นได้นี่นา!”

แม้ว่าศศิตาจะลงเอยด้วยการเป็นเป้าหมายในรถชนครั้งนี้แทนรษิกา แต่เหตุการณ์นี้ก็ไม่ได้มีความเสียหายอะไรมากนัก กฤษณารู้สึกค่อนข้างจะผิดหวังอยู่เล็กน้อย

ในตอนนั้น ด้วยเพราะมีการสนับสนุนจากศศิตา ที่ทำให้กฤษณาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างไป เธอคงจะทำเช่นนั้นไม่ได้หากไม่มีศศิตา

แต่ศศิตากลับเปลี่ยนไป เธออาสาดูแลรษิกาแทน นังบ้านั่น!

อรอุษาอึ้งไปพักหนึ่งก่อนที่ในที่สุดจะรู้ถึงสิ่งที่กฤษณาต้องการจะสื่อ

“คุณรู้สึกยังไงบ้างคะ? คุณนายศศิตา” รษิกาถามด้วยความเป็นห่วงหลังจากเธอเข้าไปในห้องพักฟื้น เธอถือตะกร้าผลไม้และช่อดอกคาร์เนชั่นเข้ามาด้วย

“ถ้าพวกลูกมาช้ากว่านี้ เราอาจจะออกจากโรงพยาบาลไปแล้วก็ได้!” เอกพลตอบพลางยิ้มอย่างผ่อนคลาย

ในทางกลับกัน เลอศิลป์ยิ้มไม่ออก แม้ว่ารถชนครั้งนี้จะไม่ได้สร้างความเสียหายมากนัก แต่อันตรายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังเหตุนี้ก็หนักหนามาก