หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1865

รษิกากับเมธินีนั่งอยู่ในลานบ้านที่รษิกายกให้เมธินีไป พวกเธอคุยกันอย่างสบายๆ ในค่ำคืนที่สงบ

เรขาเข้านอนแล้ว และเมธินีก็รู้สึกโล่งใจ เธอดูเหมือนจะพบความสงบในที่สุดหลังจากรอดชีวิตจากโรคร้าย

“รษิกา ว่าตามตรงนะ ฉันเลี่ยงเรื่องนี้มาตลอด ฉันไม่อยากเริ่มความสัมพันธ์เลย ฉันดูไม่ใส่ใจและเข้มแข็งเพื่อให้ตัวเองมีกำลังใจ” เมธินีพูดอย่างตรงไปตรงมา เผยให้เห็นความกลัวที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยภูมิหลังทางครอบครัวของเธอ เธอต้องอดทนกับข่าวลือและเรื่องซุบซิบมากมายตั้งแต่ยังเด็ก เธอค่อยๆ เรียนรู้ที่จะเข้มแข็งและมองโลกในแง่ดี

“เมธินี เธอกับแม่ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องกลัวหรอก” รษิกาปลอบเพื่อน

เมธินียิ้มออกมาเล็กน้อย

เธอซาบซึ้งใจมากที่รษิกาช่วยชีวิตแม่ของเธอไว้ เพราะมีแต่หมอเท่านั้นที่จะเข้าใจได้ว่าอันตรายมากแค่ไหน แม้ว่าจะเป็นหมอที่มีชื่อเสียงในชวาลาก็อาจจะไม่กล้าทำในสิ่งที่รษิกาทำ

“แล้วขนิษฐาล่ะ? เธอบอกว่าผู้หญิงคนนั้นรุกหนักมาก แล้วเธอรู้สึกยังไงกับจักรภพบ้าง?” รษิกาถาม

ไม่มีใครคิดว่าจักรภพที่ปกติไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเลย กลับกลายเป็นที่นิยมชมชอบขึ้นมาในช่วงนี้เสียอย่างนั้น ขนิษฐาอาจจะหาทางเข้าหาเขาได้ เพราะดูเหมือนว่าเธอจะชนะใจเขาไปหมดแล้ว

รษิกาเป็นกังวลเล็กน้อย เพราะเธอมองออกว่าความรู้สึกของเพื่อนสนิทของเธอที่มีต่อจักรภพนั้นเติบโตเกินช่วงที่กำลังเบ่งบานแล้ว

เมธินีส่ายหน้า “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเขาชอบอยู่กับขนิษฐา ฉันอาจจะไม่มีโอกาสก็ได้ แต่มันก็ดีที่ได้เป็นเพื่อนเขา เขาใจดีกับเพื่อนเสมอ!”

บางทีอาการซึมเศร้าของจักรภพอาจจะค่อยๆ หายดีเพราะขนิษฐาก็ได้ ยังไงซะ ทัศนคติที่ดีของเธอสามารถถ่ายทอดให้คนอื่นได้ บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจเป็นคนที่ใช่สำหรับเขา

“อย่าคุยเรื่องนี้กันอีกเลย เรื่องหัวใจมันฝืนกันไม่ได้หรอก เธอไม่ได้ทำแบบนี้มาก่อนเหรอ? อย่าห่วงเรื่องของฉันเลย มาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่า บริษัทใหม่ของเธอสำเร็จดีจริงๆ นะ ยังไงก็ส่งผลิตภัณฑ์ของเธอมาให้ฉันสักสองชุดสิ ฉันกลัวว่าจะดูแก่และโทรมน่ะ” เมธินีพูด เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“ฮ่าๆ เธอก็หาคำมาอธิบายตัวเองได้นะ เธออายุแค่ยี่สิบเจ็ดเท่านั้น จะแก่และโทรมได้ยังไง? โอเค ฉันจะจองของไว้ให้เธอสองชุด” รษิกาพูดด้วยความยินดี

ขณะที่ทั้งสองคุยกันไปอย่างสบายๆ เมธินีก็เริ่มแสดงความเป็นตัวเองแบบที่เธอเป็นเมื่อก่อน

ก่อนจะจากไป รษิกาก็ทิ้งใบสั่งยาไว้ให้เรขา ซึ่งมีผลอย่างน่าอัศจรรย์ต่อการผลิตเม็ดเลือด

“รษิกา ฉันชื่นชมทักษะทางการแพทย์ของเธอจริงๆ ถ้าวันหนึ่งฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ฉันอยากเรียนรู้จากเธอและกลายเป็นลูกศิษย์ของเธอ!” เมธินีพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ส่งรษิกากลับไปเมื่อเลอศิลป์มารับเธอขึ้นรถ