หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1911

รษิกาตรงไปที่ห้องของการันต์ทันทีหลังจากมาถึงโรงแรม

เธอได้เตรียมตัวเอาไว้แล้ว โดยคิดถึงคำพูดและคำขออื่นๆ ที่เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะเอ่ยปากขอ

แต่รษิกาก็แปลกใจอยู่เล็กน้อยเมื่อการันต์เปิดประตูออกมา

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันนี่เป็นพ่อฉันจริงเหรอ?

เขาผอมลงไปมากกว่าเมื่อหกปีก่อนเล็กน้อย ใบหน้าเขาไม่ได้แดงระเรื่อเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ผิวของเขาแห้งกว่าเดิม และมีความมันเล็กน้อย ริ้วรอยกระจายตัวอยู่เต็มหน้าผากของเขา

ผมของเขาตัดสั้นด้วยเช่นกัน ที่เขาตัดก็อาจจะเป็นเพราะผมเขาเริ่มหงอกขาวแล้ว

“รษิกาเหรอ?” การันต์เผยแววตาที่ตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยออกมา

พวกเขาไม่เจอกันมานานหลายต่อหลายปี ดังนั้น เธอจึงไม่รู้ว่ามันเป็นแค่การหลอกลวงหรือว่ามันคืออารมณ์ที่แท้จริงของเขา

กระนั้น สายตาเขายังมีความเหนียมอายอยู่บ้าง จากนั้น เขาก็มองเลอศิลป์และพยักหน้าให้ “คุณเลอศิลป์”

“สวัสดีครับ คุณการันต์” เลอศิลป์แตกต่างออกไป เขาแทบจะไม่เหลือบมองชายคนนั้นเลยก่อนที่จะหันกลับไปมองภรรยาของเขา

รษิกาใจเย็นลงเล็กน้อยหลังจากได้เห็นท่าทีถ่อมตัวของพ่อเธอ

ในตอนนั้นเองที่วิชุดาเดินเข้ามาจ้องมองรษิกาด้วยความทึ่ง

เธอแปลกใจเมื่อเห็นเสื้อผ้าของรษิกา ชุดของหญิงสาวนั้นสง่างามมาก และมันก็ทำให้วิชุดาอับอายและอิจฉาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

แต่เธอก็รีบแสดงทำสีหน้าตื่นเต้นยินดี “รษิกา เป็นเธอจริงๆ ด้วย! เธอเปลี่ยนไปมากเลยนะ เธอดูดีมากๆ เลย ฉันขอโทษที่พ่อเธอกับฉันไปท่องเที่ยวกันมานานจนกระทั่งเรารู้เรื่องการแต่งงานของเธอ เราก็เลยรีบมาโดยเร็วที่สุด!” วิชุดาสะกิดการันต์ “ทำไมมายืนกันอยู่หน้าประตูล่ะ? เร็วเข้า ให้ลูกสาวคุณกับลูกเขยเข้ามาข้างในก่อน!”

ลึกๆ ในใจแล้ว รษิกาก็แอบปรบมือให้กับวิชุดาที่เปลี่ยนสีหน้าไปได้อย่างรวดเร็ว วิชุดาดูเหมือนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ เธอยังพูดออกมาราวกับพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันอีกด้วย