หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1912

การันต์พยักหน้า เขาเปิดประตูออกมา

เมื่อเข้าไปในห้อง รษิกากับเลอศิลป์ก็เห็นชุดที่ดูเป็นทางการสองชุดถูกจัดวางไว้อย่างเรียบร้อยบนโซฟา เห็นได้ชัดว่าการันต์กับวิชุดาเตรียมชุดนี้เอาไว้ใส่พรุ่งนี้

“เด็กๆ อยู่ไหนล่ะ? เฮ้อ พ่อนี่เป็นตาที่แย่จริงๆ เลย!” การันต์กระตือรือร้นมากกว่าเก่า เขารีบรินน้ำให้พวกเขาแล้วค่อยๆ นำแก้วน้ำมาให้

ต่อจากนั้น เขาก็หันหลังเดินเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง

วิชุดาจ้องมองรษิกาด้วยความอิจฉา เธอริษยาความมั่นใจที่รษิกามี

ถ้าเราพูดถึงสายสัมพันธ์ในครอบครัว เห็นได้ชัดว่ายุพดีลูกสาวฉันเหนือกว่ามาก เธอยังมีเพื่อนที่ร่ำรวยอยู่มากมาย ฉันแค่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงยอมลดตัวไปเป็นไกด์ธรรมดาๆ และยังครองตัวเป็นโสดอยู่อย่างนั้น ในอีกด้านหนึ่ง ยศวินก็เดตกับผู้หญิงดีๆ ตั้งหลายคน แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่ได้ดีเลย

ยิ่งวิชุดาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งอิจฉามากขึ้นเท่านั้น แต่เธอก็เก็บอารมณ์เอาไว้และยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่ตลอดเวลา

ไม่นานนัก การันต์ก็ออกมาจากห้องพร้อมเสื้อผ้าหลายชุดในมือเขา “พ่อรู้สึกแย่มากที่ไม่สามารถซื้อเสื้อผ้าแพงๆ มากกว่านี้ได้ แต่พ่อหวังว่าเธอจะรับของขวัญสำหรับเด็กๆ จากพ่อไปนะ!”

เขาเดินมาหยุดอยู่ต่อหน้ารษิกา

รษิกาขมวดคิ้ว เธอไม่ยอมรับของขวัญที่เขาให้มา

สีหน้าเลอศิลป์เย็นชามากขึ้น “ชุดพวกนี้เล็กเกินไปแล้ว เด็กๆ โตไวมาก ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะใส่ได้”

การันต์ยืนอยู่กับที่ด้วยความอึดอัดใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี