หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1916

แขกมากมายได้รับเชิญมาในงานแต่งงานแบบสมัยใหม่ในช่วงบ่าย เนื่องจากสนามหญ้าในคฤหาสน์มีขนาดใหญ่กว่าสนามฟุตบอลมาก

รถยนต์หรูหราจำนวนนับไม่ถ้วนของแบรนด์ดังระดับโลกเดินทางมาถึงที่แห่งนี้ทีละคัน

สถานที่จัดงานได้รับการประดับประดาด้วยของตกแต่งอันน่าหลงใหลพร้อมด้วยเสน่ห์อันเหนือจริงของน้ำแข็งแห้งที่ลอยฟุ้งอย่างแผ่วเบาเพื่อสร้างบรรยากาศที่แสนวิเศษและเหนือจริง

แขกแต่ละคนที่มาร่วมงานแต่งต่างก็มีภูมิหลังที่เหนือธรรมดาและมาจากทั่วทุกมุมโลก

เมื่อรษิกามาปรากฏตัวในชุดแต่งงาน สตรีจากชนชั้นสูงต่างก็ตะลึงกับความงามของเธอ

ทุกคนต่างรู้สึกว่ามีเพียงรษิกาเท่านั้นที่คู่ควรกับเลอศิลป์

เมื่อพิจารณาจากรูปร่างหน้าตา ภาพลักษณ์ อารมณ์ หรือความสามารถของเธอแล้ว ทุกอย่างก็ดูเข้ากันอย่างลงตัว

แน่นอนว่างานแต่งงานครั้งนี้ก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นไม่น้อย

อชิและเบนนี่ปรากฏตัวอย่างยิ่งใหญ่ด้วยการมาถึงในบอลลูนลมร้อน โดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยติดตาม และโปรยกลีบดอกไม้ลงสู่พื้นเบื้องล่าง

ระหว่างนั้น ไอรดาก็ลงมาจากซิปไลน์อย่างปลอดภัยในชุดประจำชาติของเธอ ซึ่งดูเหมือนนางฟ้า จากนั้นเธอก็ยื่นแหวนคู่หนึ่งให้กับเลอศิลป์และรษิกา

ต่อหน้าฝูงชนจำนวนมาก พวกเขาอ่านคำปฏิญาณต่อหน้าบาทหลวงอีกครั้งและแลกแหวนแต่งงานกัน

จากนั้น เลอศิลป์ก็จูบหน้าผากภรรยาอย่างอ่อนโยน

เขาเลือกที่จะไม่ร่วมยกแก้วฉลองหลังพิธี เพราะเขาเป็นห่วงว่ารษิกาอาจจะเหนื่อยล้าและต้องการพักผ่อน

อย่างไรก็ตาม เธอตื่นมาตั้งแต่ตีสาม

ท้ายที่สุดแล้ว เอกพลกับศศิตาก็เป็นตัวแทนของคู่บ่าวสาวในการให้ความบันเทิงกับแขกตลอดช่วงบ่ายที่เหลือ

ในงานแต่งงาน ดูเหมือนว่าแขกทุกคนจะตกลงกันโดยปริยาย เนื่องจากไม่มีใครถ่ายรูประหว่างพิธี เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าการทำเช่นนั้นจะถือเป็นการละเมิดมารยาทที่คาดไว้สำหรับงานที่สง่างามเช่นนี้

ดังนั้นจึงไม่มีภาพถ่ายแม้แต่ภาพเดียวที่หลุดออกมาจากงานทั้งหมด

ข่าวการแต่งงานของเลอศิลป์และรษิกาไม่ได้ถูกเผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ตจนกระทั่งช่วงเย็นของวันนั้น แต่เมื่อข่าวนี้เผยแพร่ออกไป ก็กลายเป็นข่าวพาดหัวในเว็บไซต์ใหญ่ๆ อย่างรวดเร็ว

ชาวเน็ตจำนวนมากเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับคู่บ่าวสาวเหล่านี้อย่างจริงจัง

แน่นอนว่าเรื่องนี้ยังก่อให้เกิดความขัดแย้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกด้วย

ขณะที่บางคนมองว่าเลอศิลป์และรษิกาเป็นคู่แท้ที่สวรรค์สรรค์สร้าง บางคนก็รู้สึกว่ารษิกาไม่ได้เก่งกาจอย่างที่อ้างกัน

พวกเขายังออกความเห็นกันว่า ชื่อเสียงของเธอในฐานะแพทย์ผู้สร้างปาฏิหาริย์ รวมกับการลงทุนต่างๆ นั้นอาจจะไม่จริงไปเสียทั้งหมดก็ได้

กระนั้น เลอศิลป์กับรษิกาก็ไม่สนใจคำวิพากษ์วิจารณ์ พวกเขายิ้มและปล่อยให้ใครๆ พูดอะไรก็ได้ตามใจชอบ

โอกาสนั้นลอยมาถึงหน้าประตูบ้านของจรุงเกียรติ ถึงเวลาที่ฉันจะต้องรับมือกับเลอศิลป์แล้ว

เธอลืมเรื่องของขวัญที่เมธินีสัญญาว่าจะให้ไปแล้ว มันจะเป็นอะไรกันนะ?

มันคือเอกสารสำเนาโฉนดที่ดิน

รษิกาขมวดคิ้ว “อย่าบอกนะว่าเธอจะให้บ้านกับฉัน ฉันไม่ต้องการบ้านอีกหลังแล้ว ดูสิ เรามีคฤหาสน์หลังใหญ่แล้วนะ”

เมธินีโบกมือปฏิเสธ เธอส่งโฉนดให้รษิกาแล้วยิ้ม “ถูกแล้ว ฉันจะให้บ้านเธอ เธอให้บ้านนั้นกับฉัน ดังนั้นฉันก็จะให้บ้านเธอเป็นการตอบแทน ไม่ต้องห่วงนะ เงินเดือนฉันในฐานะผู้อำนวยการน่ะค่อนข้างมากทีเดียว และแม่ฉันก็ยังหาเงินได้เหมือนกัน เราเลยซื้อบ้านให้เธอ!”

รษิกาสงสัยว่าทำไมเพื่อนรักของเธอถึงได้ซื้อบ้านให้เช่นนี้ คงต้องมีอะไรพิเศษเกี่ยวกับบ้านหลังนี้แน่เลย

เช่นนั้นแล้ว เธอจึงอ่านโฉนดที่ดินและดูที่อยู่ของมัน

ทันใดนั้น เธอก็ตกใจ นี่มันบ้านเก่าของแม่ฉันและเป็นที่ที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เด็กใช่ไหม?

หลายปีก่อน การันต์ จารุวิทย์ผู้เป็นพ่อของเธอขายบ้านหลังนี้ไปเพื่อซื้อคฤหาสน์

รษิกาเงยหน้ามองเพื่อนรัก ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “เมธินี เธอช่างคิดจริงๆ นะที่ทำแบบนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอซื้อบ้านนี้กลับมา ขอบคุณมากนะ!”

“ฉันรู้ว่าเธอต้องชอบแน่!” เมธินีหัวเราะ ทันใดนั้นเปลือกตาเธอก็หนักอึ้ง แล้วเธอก็เกือบหลับไป

จู่ๆ ก็มีคนมาปรากฏตัวอย่างรวดเร็วและคว้าตัวเธอไว้ได้ทันเวลา

“ช่วยดูแลเธอแทนฉันหน่อยนะ จักรภพ!” รษิกายิ้ม หลังจากเก็บโฉนดแล้ว เธอก็ออกจากห้องนั่งเล่นไปตามหาสามีของเธอ