หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1917

หลังจากงานแต่งงาน ทั้งครอบครัวก็ย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้อย่างถาวร รวมทั้งเอกพลและศศิตาที่เคยอาศัยอยู่ในบ้านใหญ่ของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ด้วย การตัดสินใจนี้เป็นของผู้อาวุโสทั้งสองที่อยากย้ายออกมาเพื่อให้ดูแลเด็กๆ ทั้งสามคนได้ง่ายขึ้น

ระหว่างนั้น พงศกรก็ยืนกรานว่าให้รษิกาลาหยุดหลังแต่งงานไปหนึ่งอาทิตย์เพื่อให้ได้พักผ่อนที่บ้านไปก่อน

ตอนแรก เลอศิลป์คิดว่าจะไปฮันนีมูนกันในทันที แต่ด้วยความที่เป็นช่วงวันหยุดเทศกาลที่มีผู้คนท่องเที่ยวมากมาย เขาก็กังวลว่าคนจะมากเกินไป ดังนั้น รษิกาจึงโน้มน้าวให้เขาเลื่อนไปก่อน

วันนี้อากาศแจ่มใสเป็นอย่างมาก เด็กๆ เล่นกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน พวกเขาเหงื่อออกท่วมตัวอยู่ในสนามฟุตบอลขนาดเล็กในบ้าน

ไอรดา แม้ว่าจะเป็นเด็กหญิง แต่เธอก็รักที่จะเรียนรู้ทุกอย่างจากอชิและเบนนี่ และทักษะการเลี้ยงบอลของเธอก็ดูไร้ที่ติมาก

ระหว่างนั้น เลอศิลป์กับรษิกากำลังปูเสื่อปิกนิกที่ใกล้ๆ ทะเลสาบเล็กๆ และวางอาหารมากมายไว้บนนั้น รวมทั้งเนื้อบาร์บีคิว สลัดผัด ผลไม้ และขนมต่างๆ

เลอศิลป์ยังนำกาแฟแบบตั้งแคมป์มาด้วยและเริ่มจุดเตาแอลกอฮอล์เพื่อเริ่มกระบวนการชงกาแฟ

เมื่อกาแฟยิงกาเชฟคุณภาพสูงละลายในน้ำร้อน กลิ่นหอมเฉพาะตัวของกาแฟก็ฟุ้งกระจายไปในอากาศทันที กาแฟนี้มีกลิ่นของถั่วเคลือบน้ำตาลและกลิ่นหอมของดอกหอมหมื่นลี้ในเวลาเดียวกัน

เลอศิลป์ชงกาแฟได้พอดีสำหรับสองแก้วเล็กๆ จากนั้นจึงส่งแก้วหนึ่งให้ภรรยาอย่างระมัดระวัง

“ดมดูก่อนนะ อย่ารีบดื่ม มันยังร้อนอยู่” ใบหน้าของเลอศิลป์แสดงท่าทีอ่อนโยนขึ้นกว่าเมื่อก่อน

รษิการับแก้วมา รอยยิ้มแห่งความสุขแผ่ไปทั่วใบหน้าเธอ

กลิ่นหอมของกาแฟนั้นยอดเยี่ยมมาก รษิกาเป่ากาแฟเพื่อให้เย็นลงและจิบดู เธอได้ลิ้มรสกลิ่นหอมทันทีและรู้สึกได้ถึงกลิ่นที่แทรกซึมเข้าจมูก กาแฟมีรสขมและมีรสเปรี้ยวเจืออยู่เล็กน้อย แต่เธอสัมผัสได้ถึงรสหวานที่ค้างอยู่ในคอ

เมื่อเธอจิบน้ำเปล่าหลังจากนั้น เธอสังเกตเห็นว่าน้ำมีรสหวานขึ้นมาอย่างประหลาด

รษิกาเริ่มรักช่วงเวลาอันแสนสบายเหล่านี้มากขึ้น

เธอเรียกเด็กๆ ให้มาดื่มน้ำเพื่อให้ร่างกายได้รับน้ำเพียงพอ

ไม่นานหลังจากนั้น เด็กๆ ก็เหนื่อยจากการเล่นและเริ่มหิว พวกเขาเริ่มลงมือกินอาหาร

ไม่นานนัก เอกพลกับศศิตาก็มาหาพวกเขา ทั้งสองคนนำชุดน้ำชากลางแจ้งมาด้วย และเริ่มจิบชาไปพลางพูดคุยกัน