เป็นเวลาดึกแล้ว เมื่อเอกพลและศศิตารู้ว่าคู่รักหนุ่มสาวยังไม่กลับมา พวกเขาจึงตัดสินใจโทรไปสอบถาม
เลอศิลป์อธิบายสถานการณ์ของครอบครัวลันตระกูลสั้นๆ และบอกพ่อแม่ของเขาว่าพวกเขาอาจจะค้างคืนกันที่นี่
มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับครอบครัวลันตระกูล และเมื่อเอกพลบอกว่าเขาอยากไปที่นั่น เลอศิลป์ก็แนะนำว่าอย่าเพิ่งมาเลย
อย่างไรเสีย ก็ไม่มีอะไรที่เอกพลจะช่วยได้ และจะเป็นการดีกว่าหากเขาอยู่ที่บ้านและดูแลเด็กๆ ทั้งสามคนก่อน ในตอนนั้นเอง รษิกากับเลอศิลป์จึงเบาใจ
แม้ว่าจะใกล้เที่ยงคืนแล้ว จิราพรก็ยังคงไม่นอนหลับ เมื่อจุฑาภุชเห็นว่าเธอเริ่มเหนื่อยแล้ว เขาก็แนะนำให้เธอขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก่อน
“เลอศิลป์ รษิกา เธอสองคนก็ควรไปพักผ่อนก่อนนะ ฉันจะไปช่วยงานแต่งอย่างแน่นอน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าศศิตาจะไม่บอกอะไรฉัน ทั้งๆ ที่ฉันรู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้ว!”
หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว จิราพรก็ขอตัวออกไป แม้ว่าจะมีความผิดปกติทางความคิดเล็กน้อยเป็นครั้งคราว แต่เธอก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว
สีหน้าของจุฑาภุชเศร้าสร้อยขณะที่เขายังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น
หลังจากเงียบไปนาน จุฑาภุชก็ยิ้มออกมาในที่สุดและปลอบใจรษิกากับเลอศิลป์ “ไม่เป็นไร ถ้าเราทำอะไรไม่ได้จริงๆ เราคงต้องรักษาเธอเหมือนคนไข้โรคจิตและพาเธอไปที่โรงพยาบาลจิตเวชมืออาชีพเพื่อรับการรักษา” เขาเตรียมรับมือกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว
“คุณจุฑาภุช ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ทำไมเราไม่ลองดูหน่อยล่ะคะ?” รษิกาแนะนำขณะที่เธอคิดอะไรบางอย่างออก
“ลองดูเหรอ?” เลอศิลป์จ้องมองภรรยาเขาด้วยความงุนงง
รษิกาอธิบายความคิดที่อยู่ในใจเธอ
อย่างไรเสีย จิรายุก็เป็นนักจิตวิทยา ดังนั้น เขาก็มีส่วนร่วมในการรักษาได้ แต่เขาแบกภาระในใจมากไปและมักจะสรุปไปเองว่าการที่เขามาปรากฏตัวเป็นการกระตุ้นอาการแม่ของเขาและทำให้มันแย่ลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...