หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1937

ในเงามืดยามค่ำคืน รถของจักรภพจอดอยู่ที่ด้านนอกบ้านของเมธินี

เขาลงจากรถไปอย่างรวดเร็วและเปิดประตูให้เธอ

แต่เมธินีไม่ชอบให้ทำเช่นนั้น “คุณไม่ต้องสุภาพกับฉันมากก็ได้ จักรภพ ฉันมีมือนะรู้ไหม? ฉันเปิดประตูเองได้”

แม้ว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกราวกับช่องว่างระหว่างพวกเขาขยายกว้างออกไปมากยิ่งขึ้น

จักรภพยิ้ม “มันเป็นนิสัยน่ะ ตั้งแต่ผมยังเด็ก พ่อแม่ผมมักจะเตือนให้ระวังมารยาทและท่าทีอยู่เสมอ ถ้าคุณไม่ชอบ ผมก็จะไม่ทำอีก”

“โอเค!” เมธินียิ้มบางๆ “หนังคืนนี้น่าทึ่งมากเลยนะ! ขอบคุณที่แนะนำ ไม่อย่างนั้น ฉันก็คงไม่รู้ตัวว่าฉันชอบหนังไซไฟ!”

ว่ากันตามตรง แม้ภาพยนตร์จะแย่มาก เธอก็จะบอกว่าเธอสนุกกับมันอยู่ดี อะไรก็ตามที่เธอทำกับเขามักจะเป็นเรื่องโรแมนติกเสมอ

จักรภพยิ้มกว้างราวกับเขาได้รับรางวัลอะไรสักอย่าง “ผมจะชวนคุณมาดูหนังอีกนะถ้ามีหนังใหม่เข้าคราวหน้า อ้อ ใช่ แม่คุณเป็นยังไงบ้างล่ะ?”

เธอพยักหน้าและสงสัยว่าเธอควรจะชวนเขาเข้าไปในบ้านเธอไหม แม่อาจจะหลับไปแล้ว ถ้าฉันให้เขาเข้าไป มันจะมีแค่เราสองคนในห้องนั่งเล่น มันจะทำให้เจตนาฉันเด่นชัดเกินไปหรือเปล่านะ?

ขณะที่เธอกำลังจะพูดหลังจากรวบรวมความกล้าและนึกถึงคำให้กำลังใจจากเพื่อนสนิทเธอ โทรศัพท์ของจักรภพก็ดังขึ้น

เขาเหลือบมองโทรศัพท์ก่อนจะหันหน้าไปหาเมธินี “ขอโทษทีนะ ผมต้องรับสายนี้”

หลังจากผ่านไปเกือบสองเดือน เขาแทบจะลืมเรื่องของขนิษฐาไปแล้ว

ขนิษฐายังคงพูดอย่างเขินอายและร่าเริง “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ จักรภพ คุณคิดถึงฉันไหม?”

เขาอึ้งไป และไม่แน่ใจว่าควรจะตอบอย่างไรดี

“ฉันแค่อยากจะกวนคุณหน่อยน่ะ ฮิๆ ฉันจะบินไปถึงหัสดินพรุ่งนี้ คุณน่าจะมารับฉันได้ใช่ไหม? คราวนี้ฉันไปคนเดียวนะ เลยต้องการจะหาเช่าที่พักหน่อย ฉันคงต้องพึ่งความช่วยเหลือของคุณแล้วล่ะ” น้ำเสียงเธอดูเหมือนเป็นการเสนอ แต่เธอก็แค่บอกแผนการของเธอให้เขารับรู้แทนที่จะเป็นการขออนุญาต