หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1940

อีกครึ่งชั่วโมงผ่านไป ขนิษฐาก็ถูกเข็นออกมาจากห้องฉุกเฉิน

สีหน้าที่ซีดเซียวของเธอดูเป็นปกติแล้ว และบาดแผลที่ศีรษะก็เย็บไว้เรียบร้อย

เมื่อเธอเห็นจักรภพ และเห็นว่าเขาตื่นตระหนกทั้งยังโทษตัวเองเช่นนั้น เธอก็ยิ้ม “น่าสนใจนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันอยู่ในเหตุรถชน ประสบการณ์ที่คุณมอบให้ฉันนี่มันเหนือธรรมดาจริงๆ จักรภพ!”

ขนิษฐาเห็นเมธินียืนอยู่ข้างๆ ขณะที่เธอกวาดตามองผ่านเมธินีไป ตาเธอสวยดีนะ

จักรภพยังรู้สึกผิดอยู่ เขาเอ่ยขอโทษ “ผมขอโทษที่ทำให้รถชนนะ คุณขนิษฐา” แม้ว่าเขาจะโล่งใจที่ขนิษฐาไม่เป็นไรก็ตาม

“ไม่เป็นไรหรอก จักรภพ แต่ถ้าคุณรู้สึกเสียใจเรื่องนี้มาก ก็ใช้เวลาอีกสองวันนี้ดูแลฉันสิ!” รอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของขนิษฐากลับมาปรากฏบนใบหน้าเธอแล้ว เธอตบบ่าจักรภพเบาๆ และจากนั้นก็ถูกเข็นเข้าไปในห้องพักฟื้น

จักรภพพยักหน้าตอบ

ไม่กี่วินาทีต่อมา แพทย์ฉุกเฉินก็อธิบายอาการของขนิษฐาให้เขาฟัง “ลิ่มเลือดในสมองที่เกิดจากอาการกระทบกระเทือนจะค่อยๆ สลายไปตามเวลา กระดูกไหล่ของเธอมีรอยแตกเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว และสุดท้าย อวัยวะสำคัญของเธอไม่มีปัญหาสำคัญใดๆ โชคดีที่คาดเข็มขัดนิรภัยนะครับ”

“จักรภพ ถ้าคุณอยากให้ย้ายคุณขนิษฐาไปห้องพักฟื้นที่ดีกว่านี้ ฉันช่วยจัดการให้คุณได้นะ” เมธินีเสนอ

ความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัวเธอทันทีที่เธอคิดว่าจะทำให้จักรภพรู้สึกดีขึ้นได้อย่างไร

“โอเค ขอบคุณมากนะ เมธินี ผมพนันได้เลยว่าจะต้องมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องการให้คุณช่วยเหลือนับจากนี้ไป” จักรภพยอมรับกลายๆ ว่าเขาจะต้องเป็นคนดูแลขนิษฐาในโรงพยาบาลไปอีกสองสามวันหลังจากนี้

หลังจากเธอปิดประตู รอยยิ้มของเธอก็แทนที่ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกแย่มากเลยในตอนนี้ เป็นเพราะว่าฉันหึงหรือว่าอาจจะผิดหวังกันนะ? ฉันไม่เข้าใจเลย แต่ฉันรู้สึกไม่ดี