หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1944

ขนิษฐาเกลียดชังพี่ชายของเธอมากที่เปิดเผยตัวตนของเธอ ทั้งยังไล่จักรภพออกไป และเรียกร้องให้ย้ายเธอไปที่โรงพยาบาลอื่น ฉันไม่คิดว่าเมธินีจะเป็นผู้อำนวยการเพราะเธอดูเด็กมาก ฮึม รษิกาอาจเป็นผู้ก่อตั้งโรงพยาบาล แต่จากสิ่งที่ฉันรู้เกี่ยวกับเธอ ฉันสงสัยว่าเธอจะปล่อยให้เมธินีรับตำแหน่งเพราะระบบอุปถัมภ์ นี่คงหมายความว่าเมธินีสามารถรับผิดชอบหน้าที่ของผู้อำนวยการได้ พระเจ้า ฉันหยุดอิจฉาไม่ได้เลยที่เห็นจักรภพยืนอยู่ข้างๆ เมธินี

“ในเมื่อคุณเป็นผู้อำนวยการ ผมอยากให้คุณรับผิดชอบคำพูดคุณด้วย” ชโยดมยังคงหุนหันพลันแล่น

เมธินีโมโหกับคำพูดของเขา จึงพูดออกไปอย่างเย็นชา “ได้สิ และฉันจะทำด้วย! ในเมื่อรังเกียจโรงพยาบาลเรานัก ฉันจะจัดการขั้นตอนออกจากโรงพยาบาลให้คนไข้เดี๋ยวนี้เลย”

เธอออกไปหาแพทย์เจ้าของไข้ของขนิษฐาให้ดำเนินการตามสิ่งที่เธอพูดว่าจะทำ

จักรภพตามเธอไปและอธิบายเป็นเชิงขอโทษ “อย่าโกรธเลยนะ เมธินี ชโยดมเป็นคนไม่มีเหตุผลเสมอ”

“คุณพยายามจะห้ามฉันเหรอ?” เมธินีโต้แย้ง ให้ตายเถอะ ทำไมถึงยังดีกับพวกเขาอยู่ได้ทั้งที่เขาไล่คุณออกมาอย่างนี้?

“เปล่า ไม่ได้จะห้าม ผมแค่สงสัยว่าคุณจะได้รับเรื่องร้องเรียนไหมถ้าคุณทำแบบนี้ มันจะกระทบกับชื่อเสียงของคุณนะ” นั่นคือความกังวลของจักรภพอย่างแท้จริง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เมธินีก็รู้สึกดีขึ้น จากนั้น เธอก็หยุดเดินแล้วมองหน้าเขา “มันไม่สำคัญหรอก คุณชโยดมเป็นคนพูดจาถึงโรงพยาบาลเราไม่ดีซะก่อน ถึงแม้ว่ารษิกาจะเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เธอก็จะไม่โทษฉันหรอก”

จากนั้น เธอก็เดินไปที่ห้องทำงานของแพทย์เจ้าของไข้ขนิษฐา และอธิบายสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในเมื่อเป็นคำสั่งจากผู้อำนวยการ แพทย์จึงทำตามคำสั่งโดยไม่ถามอะไรสักคำ

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมฉันอารมณ์เสีย ฉันนี่หมดคำจะพูดจริงๆ เขาเป็นคนซื่อๆ แต่ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะ? เมื่อเมธินีคิดได้เช่นนั้น เธอก็ถามว่า “แล้วคุณต้องการทำอะไรอีก?”

“เอ่อ…” เธอตะลึงไปกับความตรงไปตรงมาของเขา โอย ตาบ้านี่เอาจริงเหรอ?