หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1949

เลอศิลป์กับรษิกาพาอชิ เบนนี่ และไอรดาไปรีสอร์ตน้ำพุร้อน พวกเขาแช่ตัวอยู่ในน้ำพุร้อนก่อนที่จะกลับบ้านพลางคุยกันและหัวเราะกัน

อชิกับเบนนี่อยากเล่นหมากรุกกับเอกพล เอกพลรีบโบกมือปฏิเสธ เขามีข้ออ้างว่ามีธุระต้องไปทำ นั่นทำให้ศศิตาหัวเราะเยาะอยู่ข้างๆ

“ปู่ของพวกหนูเอาชนะไม่ได้แล้ว หลังจากแพ้มาเก้าตาติดๆ ให้พวกหนูสองคนเมื่อคราวก่อน เขาก็หมดความมั่นใจในการเล่นกับหลานๆ ไปแล้วล่ะ!” เธอแฉเอกพล ทำให้เขาโกรธขึ้นมาจนต้องมองหน้าเธอ

“ขึ้นไปทำเสื้อผ้ากันข้างบนดีกว่าค่ะ!” ไอรดาเร่งให้ศศิตาขึ้นไปข้างบนกับเธอ ที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของสตูดิโอออกแบบพิเศษของเธอ การออกแบบเสื้อผ้าของแบรนด์อบอุ่นทั้งหมดมีต้นกำเนิดมาจากที่นั่น

หลังจากนั้น อชิและเบนนี่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้ พวกเขาเดินขึ้นไปชั้นบนและศึกษาเกมหมากรุก

ระหว่างนั้น รษิกาก็เดินเข้าไปในครัวและเตรียมถาดผลไม้ จากนั้นเธอก็เรียกเลอศิลป์ให้มาทานผลไม้

หลังจากพิจารณาดูแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มบอกเอกพลเกี่ยวกับคำขอร้องของการันต์ที่จะมาเยี่ยมแฝดสาม

“พ่อไม่คัดค้านอะไรหรอกนะ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนยังไง แต่เขาก็เป็นตาของเด็กๆ และควรจะมาเยี่ยมเด็กๆ ได้ รษิกา เธอตัดสินใจเองได้เลยนะเมื่อเป็นเรื่องนี้”

เอกพลตอบตกลงและยืนยันกับพวกเขาว่าศศิตาจะไม่มีปัญหากับเรื่องนี้

รษิกาพยักหน้าก่อนจะพูดคุยเรื่องนี้กับเลอศิลป์ พอดีว่าพรุ่งนี้เป็นวันกิจกรรมภาคสนาม และเด็กๆ จะต้องออกจากโรงเรียนก่อนเวลา ดังนั้น พวกเขาจึงตัดสินใจพาแฝดสามออกไปพบการันต์ในวันรุ่งขึ้น

ถือเป็นการบรรลุความปรารถนาของเขา

ส่วนอนาคตก็จะพยายามลดการติดต่อกันให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้

อย่างไรเสีย เขาก็ต้องชดเชยกับความผิดพลาดของเขาในช่วงยี่สิบถึงสามสิบปีที่ผ่านมา

หลังจากนั้นไม่นาน รษิกาก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำเมื่อเสร็จธุระ เมื่อหมาป่าหิวโหยตัวหนึ่งได้คว้าเธอขึ้นมาในอ้อมแขนเจ้าสาวและจูบเธออย่างอ่อนโยน

“ทำไมถึงรีบร้อนนักล่ะ?” เธอถามชายคนนั้น แต่ก็สัมผัสได้ว่าเขามีบางอย่างแปลกๆ ไปในวันนี้

เลอศิลป์หยุดแสวงหาความสุขอันเร่าร้อนอย่างกะทันหัน จากนั้นเขาก็มีสีหน้าครุ่นคิด “ที่รัก คุณไม่คิดว่าแฝดสามโตเกินไปหน่อยเหรอ? พวกเขาล้วนมีความสามารถและเป็นอิสระอย่างเหลือเชื่อ ผมยังไม่สามารถสัมผัสประสบการณ์การเป็นพ่อได้อย่างเต็มที่ด้วยซ้ำ”