หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1957

จุฑาภุชกับจิราพรนำของขวัญมาด้วยมากมาย ซึ่งรวมไปถึงไวน์แดงโบราณที่เก็บไว้กว่ายี่สิบปีจากเมืองฟอลเคย์ เมล็ดกาแฟเรดไฮเบอร์เนียที่หายากมากในภาคใต้ และเห็ดราคาแพงที่เก็บมาจากภูมิภาคภูเขาในเซนเดล

รษิกาไม่เคยเห็นของส่วนมากที่คนคู่นี้ทำมาให้

ว่ากันว่าเห็ดหนึ่งชิ้นมีราคาหลายหมื่นเลยทีเดียว

รษิกาพูดไม่ออกเมื่อฟังศศิตาคุยกับจิราพร ของขวัญสำหรับการมาเยือนครั้งนี้เพียงอย่างเดียวก็มีมูลค่าเกือบล้านแล้ว

ต่อหน้าเอกพลและศศิตา จิราพรชมรษิกาอย่างต่อเนื่อง เธอพูดชื่นชมทักษะทางการแพทย์ที่น่าประทับใจ หน้าตาดี และความสามารถในการจัดการบริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้ นอกเหนือจากการให้กำเนิดลูกที่น่ารักสามคน นั่นทำให้รษิกาดูเหมือนเป็นภรรยาที่หาได้ยาก

ศศิตาเริ่มรู้สึกผิดและร่วมชื่นชมลูกสะใภ้ไปด้วย

จุฑาภุชกับเอกพลพูดคุยกันและแสดงความเสียใจที่ไม่ได้ไปงานแต่งงานของเลอศิลป์ หลังจากนั้น เอกพลก็พาเพื่อนเก่าของเขาไปชิมไวน์แดงด้วยกัน

เลอศิลป์กับจิรายุจิบกาแฟชั้นดีหลากหลายชนิดอย่างสบาย ๆ บนระเบียงชั้นสอง

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองครอบครัวเป็นไปอย่างราบรื่น

จิราพรขอให้รษิกาคอยหาหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเหมาะสม เนื่องจากจิรายุยังคงไม่มีภรรยา

รษิกาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจว่าการหาหญิงสาวที่ดีพอสำหรับจิรายุนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวและกำลังเกี่ยวข้องกับจักรภพอยู่ ที่จริงแล้วจิรายุก็รู้เรื่องนี้ดี

“ฉันล้อเล่นนะ รษิกา! บอกฉันด้วยนะถ้าเธอเจอใครที่คิดว่าเหมาะสม อย่ากังวลไปเลย” จิราพรรีบอธิบายเมื่อเธอเห็นสีหน้าวิตกกังวลของรษิกา

รษิกาพยักหน้าพลางยิ้ม “ฉันจะไปช่วยเตรียมมื้อเย็นในครัวนะคะ!”

“อะไรนะ? แม่สามีเธอยังให้เธอทำอาหารอยู่อีกเหรอ?” จิราพรส่งสายตาไปทางศศิตา