หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1960

รษิการู้ว่าเธอควบคุมอารมณ์ไม่อยู่และการกระทำของเธออาจจะทำให้เธอต้องโดนจับกุม

แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ ความเคียดแค้นที่เธอทนทุกข์มาหลายปีสามารถระบายออกมาได้ด้วยการตบเท่านั้น

ยุพดีตกตะลึงไปหลังจากโดนตบเป็นครั้งที่สอง

ในตอนนั้นเอง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบเข้ามาหาและดูเหมือนจะห้ามรษิกาเอาไว้

ทันใดนั้น คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ร้องเรียก “นั่นรษิกา นายหญิงของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นเธอ! ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีด้านที่ก้าวร้าวด้วย!”

“นี่ หยุดถ่ายนะ! มันต้องมีเหตุผลแน่ๆ ที่รษิกาตบผู้หญิงคนนั้น ฉันว่าเธอต้องเป็นคนชั่วแหละ”

หลังจากการสนทนาเงียบๆ ระหว่างผู้สังเกตการณ์ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มองหน้ากันและรีบเข้าไปขวางผู้สังเกตการณ์ไว้ไม่ให้มองเห็น

พวกเขาไม่กล้าเข้าใกล้มากเกินไป เพราะรัศมีแห่งความเป็นศัตรูที่แผ่ออกมาจากบอดี้การ์ดนั้นน่ากลัวมาก

“โปรดใจเย็นๆ หน่อย คุณนายรษิกา มีคนอยู่ที่นี่เยอะมาก และเรากังวลว่าอาจส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของคุณได้นะครับ” หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยเร่งเร้า

แม้คำเตือนของเขาจะทำให้เธอใจเย็นลงบ้าง แต่เธอก็ยังจ้องมองยุพดีอย่างเยือกเย็น

หลายปีที่ผ่านมา ยุพดีรังแกเธอและทำให้เธออับอายมาหลายรูปแบบ

ยุพดียังพูดจาว่าร้ายแม่ของรษิกาด้วย โดยบอกว่าแม่ของรษิกานั้นไม่คู่ควรกับความรักและด้อยกว่าวิชุดา ราวกับว่านั่นยังไม่เลวร้ายพอ เมื่อแม่ของรษิกาล้มป่วยหนัก ยุพดีก็สาปแช่งเธอและอยากให้เธอตายเร็วๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ยุพดียังเอาเสื้อผ้าที่รษิกาชอบไปตัดทิ้งหลายชุด ทั้งยังเผาสมุดหนังสือเรียนที่เธอตั้งใจเรียนอย่างหนักมาตลอดหลายปี

เธอทำให้แย่มากขึ้นด้วยการแพร่ข่าวลือที่ไม่มีมูลว่ารษิกาทำแท้งขณะที่กำลังเรียนอยู่ เป็นผลให้รษิกาต้องโดนดูถูกจากเพื่อนร่วมชั้นของเธอ

ยุพดีไม่เคยหยุดรังแกรษิกาเลย