หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1963

แม้เธอจะไม่เต็มใจ แต่ยุพดีก็ไม่อาจเสียเดวิดที่เป็นเครื่องจักรทำเงินของเธอไปได้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโทรหาแม่ของเธอและเล่าสถานการณ์นี้ให้ฟัง

วิชุดาโมโหเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินเรื่องนั้น เธอหยุดสาปแช่งรษิกาไม่ได้เลย

“ยุพดี เราควรจะทำยังไงต่อไป? ลูกควรกลับไปหาเดวิดก่อนนะ พวกนั้นหาลูกเจอได้ง่ายเกินไปที่นี่ และตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ก็เป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง แม่ยังอยู่ที่นี่ และเราจะหาโอกาสตอบโต้ ไม่มีทางที่เราจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่สู้ก่อน! แม่จะทำให้แน่ใจว่าพวกนั้นได้ลิ้มรสยาพิษของตัวเองเมื่อแม่มีโอกาสทำร้ายเด็กทั้งสามคนนั่น!”

วิชุดากำลังใช้ชีวิตอย่างสุขสบายด้วยการมีบ้านสองหลังและฝันถึงอนาคตที่รุ่งเรือง แต่เธอไม่รู้เลยว่ารษิกาจะก่อปัญหาขึ้นในช่วงเวลานี้

รษิกาไม่เพียงแต่จะไม่ยอมรับความสัมพันธ์แบบแม่เลี้ยงและลูกเลี้ยงเท่านั้น แต่เธอยังกล้าที่จะเลือกยุพดี ลูกสาวสุดที่รักของเธอเป็นเป้าหมายอีกด้วย ดังนั้น วิชุดาจะต้องล้างแค้นให้ลูกสาวของเธออย่างแน่นอน

“แม่ ฉันเข้าใจนะ ฉันจะไปเร็วๆ นี้ พอยศวินกลับมาแล้ว บอกเขาให้อยู่เงียบๆ ไว้แล้วอย่างไปยั่วโมโหรษิกาเข้เา เธอกระหายเลือดและจะมุ่งเป้ามาที่ใครก็ได้ตามที่ต้องการ เราจะหาโอกาสแก้แค้นกันทีหลัง แล้วไม่ต้องไปสนใจคนขี้แพ้อย่างการันต์อีกนะ ทิ้งเขาไปได้เลย!”

คู่แม่ลูกทำเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้เจอกันอีกต่อไปแล้ว

ในทางกลับกัน รษิกาไม่รู้ถึงบทสนทนาของพวกเขาเลย เธอรู้แค่เพียงว่าเธอผิดหวังกับครอบครัวนั้นมาก

เธอค้นพบครอบครัวใหม่แล้ว ครอบครัวที่สามารถให้ความปลอดภัยกับเธอได้ ทั้งยังให้การสนับสนุนเธออย่างเต็มที่

เลอศิลป์ถอนหายใจออกมาในที่สุดเมื่อครรชิตรายงานให้เขาฟังว่า ยุพดีออกจากหัสดินไปตั้งแต่คืนนั้นแล้ว

คืนนั้น ท้องไส้ของรษิกาปั่นป่วนอย่างรุนแรง ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเธอกระสับกระส่ายในตอนเช้าหรือเปล่าที่ท้องของเธอปั่นป่วน เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและเริ่มอาเจียน

เมื่อเห็นว่าเธอรู้สึกไม่สบายตัว เลอศิลป์จึงตบหลังเธอเบาๆ และถามว่าวันนั้นเธอทานอะไรถึงปวดท้อง