หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1991

แม้หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จักรภพก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไร

เขาส่ายหน้า จากนั้นก็มองเลอศิลป์และรษิกาด้วยความสับสน “ฉันเปลี่ยนไปเหรอ? ทำไมไม่เห็นรู้สึกแตกต่างเลยล่ะ? ฉันรู้แค่ว่าฉันรู้สึกเหมือนแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าไปเท่านั้นเอง”

คำตอบดังกล่าวทำให้ทั้งคู่เปลี่ยนใจ จักรภพยังคงไม่เปลี่ยนแปลงมากนักและยังคงตรงไปตรงมาเหมือนเดิม

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่า รษิกาสังเกตเห็นแล้วว่าเมธินีเอาแต่เหลือบมองจักรภพอยู่ตลอดเวลา ฉันเหมือนจะเห็นดวงดาวเป็นประกายอยู่ในแววตาเธอแล้วเนี่ย

ระหว่างนั้น จักรภพก็กลับไปที่รถและไปนำสมุนไพรมา

เลอศิลป์พยักหน้าและขอบคุณเขาพลางยิ้ม “นายรอบคอบดีนะ”

รษิการู้ว่าสมุนไพรเหล่านี้มีค่ามากเพียงมองแค่ปราดเดียว มันเป็นสมุนไพรที่ไม่ใช่ว่ามีเงินเพียงอย่างเดียวก็ซื้อได้

“สมุนไพรพวกนี้บริโภคได้อย่างปลอดภัยแม้ว่าจะท้องอยู่ นี่คงเป็นคำแนะนำของเธอใช่ไหม?” รษิกาถามขณะมองเมธินี จักรภพอาจคุ้นเคยกับแหล่งกำเนิดและราคาของสมุนไพรหลายชนิดและสามารถระบุได้ แต่เขาอาจไม่รู้มากนักเกี่ยวกับผลเฉพาะของสมุนไพรเหล่านั้น

คราวนี้ เมธินียอมรับอย่างเปิดเผย “เธอพูดถูก แม้ว่าจักรภพจะรู้ว่ามันเป็นอาหารเสริม แต่เขาไม่รู้ถึงข้อห้าม ก่อนหน้านี้เขาส่งสมุนไพรที่เหมาะสำหรับรับประทานระหว่างตั้งครรภ์มาให้แม่ของฉันเป็นจำนวนมาก เพราะแบบนี้ แม่ฉันก็เลยเร่งเร้าให้ฉันท้องอยู่เรื่อยๆ โดยบอกว่ามันจะมีประโยชน์ถ้าฉันท้อง!”

จักรภพเกาหัวและยิ้มอย่างขี้เล่นเมื่อเอ่ยถึงเหตุการณ์ที่น่าขายหน้าเช่นนั้น

ทันใดนั้น เมธินีก็นึกได้อย่างรวดเร็วว่าเธอไม่ควรพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะหลังจากนั้น รษิกาก็เริ่มล้อเลียนเธออย่างไม่ลดละ “อ้าว แม่เธอก็ไม่ผิดนะ เธอกินสมุนไพรพวกนี้ได้ถ้าเธอท้อง แล้วต่อไปถ้าเธอมีลูกขึ้นมา ฉันพนันได้เลยว่าจักรภพจะต้องสรรหาอาหารเสริมมาให้เธอทุกประเภทแน่นอน!”

ฉันไม่เคยแสดงความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขาด้วยซ้ำ แต่เธอก็พยายามจะแหวกหญ้าให้งูตื่นอยู่เรื่อย! เมธินีตกใจทันที เธอจ้องมองรษิกาเป็นเชิงขอร้อง โดยอยากอ้อนวอนอีกฝ่ายว่าอย่าพูดมากเกินไปนัก

“นั่นไม่เป็นปัญหาเลย” จักรภพพูดขึ้นมา

“ว้าว! จริงเหรอคะ? เยี่ยมมากเลยค่ะแม่!” ไอรดาอุทาน เธอกระโดดด้วยความดีใจ ก่อนจะเอนตัวมาจูบแก้มของรษิกาหลายครั้ง ดูเหมือนว่าเด็กหญิงกำลังให้กำลังใจแม่ในการตั้งครรภ์

อชิกับเบนนี่ต่างก็ยิ้มออกมา พวกเขาเดินเข้าไปหาแล้วจับมือรษิกาไว้คนละข้างด้วยความรักใคร่

“แม่ฮะ ดีมากเลยฮะ” อชิกล่าว น้ำเสียงของเขาจริงใจ

ส่วนเบนนี่ เขาคิดไปไกลกว่านั้นแล้ว “แม่ฮะ แม่จะมีลูกกี่คน? แม่คลอดออกมาอีกสองคนได้ไหม? แล้วเราจะมีทั้งน้องสาวและน้องชายเลยได้หรือเปล่า?”

รษิกาคิดไม่ออกว่าจะตอบคำถามเขาอย่างไร ฉันจะมีลูกอีกกี่คน? คือฉันว่าแค่คลอดออกมาคนเดียวก็ดีพอแล้วนะ!

ขณะที่เลอศิลป์มองดูเด็กๆ แสดงความรักต่อรษิกา เขาก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมาทันที ฉันเป็นพ่อเด็กคนนั้น ไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นลูกชายหรือลูกสาว ไม่ว่ายังไง ฉันก็มีส่วนในการสร้างเด็กคนนี้ขึ้นมา แล้วทำไมไม่มีใครให้เครดิตฉันในเรื่องนี้เลย?