หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1993

เมื่อขับรถขึ้นไปตามถนนใกล้สวนอมราแล้ว จะเห็นลานกว้างๆ

ในเวลานั้น พระจันทร์กำลังส่องแสงเจิดจ้า และดวงดาวก็น้อยนิดบนท้องฟ้ายามค่ำคืน กลุ่มคนสองสามคนออกมาเดินเล่นรอบลานกว้าง พวกเขาเป็นคู่รักในช่วงฮันนีมูนหรือไม่ก็เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่มีลูกๆ

สถานที่แห่งนี้ถือเป็นจุดที่เหมาะสำหรับคู่รักที่จะออกเดทกัน

ดูเหมือนว่าจักรภพได้เตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว เพราะเขาหยิบเสื่อกันน้ำและขนมบางส่วนออกมาจากรถก่อนที่จะหาพื้นที่โล่งซึ่งมีผู้คนอยู่ไม่มากนัก จากนั้นเขาก็เริ่มจัดเตรียมทุกอย่าง

ทันใดนั้น ความรู้สึกหวานโรแมนติกก็เข้าครอบงำหัวใจของเมธินี “คงจะดีไม่น้อยถ้าเราสามารถกางเต็นท์ที่นี่ ชมพระจันทร์และดวงดาวก่อนจะหลับไป”

จักรภพตอบด้วยความประหลาดใจว่า “ผมมีเต็นท์ แต่...”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เมธินีก็รู้สึกเขินอายและแก้มของเธอก็แดงก่ำ

ถ้าไม่ใช่เพราะความมืด จักรภพก็คงสังเกตเห็นว่าแก้มของเธอแดงราวกับลูกตำลึง

เธอไม่ได้เตรียมตัวจะมาอยู่กับเขาในเต็นท์ตามลำพังในยามค่ำคืน

ขณะที่เธอคิดเกินเลยไปไกล จักรภพก็ยังคงปูเสื่อและจัดอาหารบนเสื่อต่อไป หลังจากนั้น เขาหยิบอุปกรณ์ต้มน้ำออกมาจากรถและลงมือทำงาน

“ฉันสังเกตเห็นอะไรบางอย่างนะ ความชอบของคุณในตอนนี้เริ่มคล้ายกับของคุณเลอศิลป์แล้ว” เมธินีพูดเพื่อพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ผมคิดว่าคงใช่ เมื่อก่อนผมดื่มกาแฟเพื่อรสชาติเท่านั้น แต่ตอนนี้ผมดื่มเพื่อให้อารมณ์ดีขึ้น แน่นอนว่าผมไม่เหมือนเลอศิลป์หรอก ผมไม่ได้ลองกาแฟคุณภาพดีทุกชนิด ผมดื่มแต่กาแฟธรรมดามาตลอด”

น้ำเสียงของจักรภพฟังดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่คำพูดเขากลับมีความรู้สึกทางปรัชญาบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับหลักการที่ล้ำลึกของชีวิต

ท่าทางของเขาทำให้เมธินีมึนงง ขณะที่เธอมองดูใบหน้าด้านข้างที่คมคายของเขา ซึ่งมองเห็นได้เลือนลางภายใต้แสงจันทร์ เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง

เขาหล่อลากดินไปเลย!

ในที่สุด จักรภพก็จัดสถานที่เสร็จเรียบร้อย “นั่งลงเถอะ ท้องฟ้าคืนนี้สวยจังเลยใช่ไหม?”