หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2013

เช้าวันต่อมา รถหรูหลายคันเรียงรายในลานบ้านตระกูลชิษณุวงศ์

ในห้องรับแขก ณัฐพงศ์กำลังต้อนรับจิระ ชีวาวินและวิญญู ลูกชายของเขา จิระผู้เป็นพ่อยิ้มกว้างขณะสนทนากับณัฐพงศ์อย่างอารมณ์ดี ส่วนวิญญูนั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ เขา เป็นชายหนุ่มผู้มีบุคลิกสง่างามและดูดี

“คุณจิระ เมธินีน่าจะกลับมาในอีกวันสองวันนี้ เราจะจัดให้เธอได้พบกับคุณวิญญูเพื่อให้พวกเขาได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น” ณัฐพงศ์กล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

จิระพยักหน้าและกล่าวเสริมด้วยความกระตือรือร้น “ได้ยินว่าคุณเมธินีเป็นถึงผู้อำนวยการโรงพยาบาลแล้ว เก่งมากจริงๆ สำหรับคนที่อายุยังน้อยขนาดนี้ ผมเกรงว่าลูกชายของผมอาจจะไม่เหมาะสมพอที่จะคู่ควรกับเธอ ฮ่าๆ”

“ฮ่าๆ! คุณจิระพูดเกินไปแล้ว ไม่จริงเลย! ลูกชายคุณเหมาะสมกับลูกสาวของผมแน่นอน! คุณวิญญูก็เป็นคนหนุ่มที่มีความสามารถมาก ช่วยให้ชีวาวินกรุ๊ปคว้าโปรเจ็กต์ใหญ่ๆ มาสองโปรเจ็กต์ตั้งแต่อายุยังน้อย ด้วยความสำเร็จเหล่านี้เขาโดดเด่นในหมู่คนรุ่นเดียวกันทั่วประเทศ!”

หลังจากที่ทั้งสองกล่าวชมเชยกันไปมา ณัฐพงศ์ก็ลุกขึ้นไปส่งแขก

เมื่อห้องรับแขกกลับมาเงียบสงบ เขาก็เดินขึ้นบันไดไป ก่อนจะผลักประตูห้องพักแขกเข้าไป

ในขณะนั้น มัทนายังคงพยายามพูดโน้มน้าวเรขาอยู่ “ความบาดหมางและความขัดแย้งต่างๆ มันผ่านไปแล้ว พวกเราก็อายุมากขึ้น ฉันรู้ว่าเธอเก็บความแค้นในใจมาทั้งชีวิต แต่ตอนนี้เธอก็ควรคิดถึงอนาคตของลูกสาวเธอมากขึ้นนะ”

เมื่อเห็นณัฐพงศ์เดินเข้ามาในห้อง มัทนาก็ส่งสายตาดุดันไปหาเขา

เรขายังคงนิ่งเฉย เธอไม่สนใจการโน้มน้าวของพวกเขา ตอนนี้เธอถึงขั้นปฏิเสธที่จะพูดคุยและไม่ยอมพยักหน้าตอบรับใดๆ