ณัฐพงศ์พยายามข่มขู่และล่อลวงให้เธอยอม แต่เรขายังคงไม่สะทกสะท้าน
ในที่สุดเธอก็พูดอย่างเยือกเย็น “ณัฐพงศ์ เลิกพูดให้เสียแรงเถอะ ออกไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณจริงๆ!”
ทันใดนั้น เส้นเลือดบนหน้าผากของณัฐพงศ์ก็เต้นตุบๆ ขึ้นมา เขาพูดพร้อมกับจ้องตาเธอด้วยสายตาเย็นชา “เรขา ถ้าคุณไม่ยอมทำตาม คุณก็เตรียมตัวใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นี่ไปได้เลย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรขาก็หัวเราะออกมาอย่างลึกลับ
“ไม่ต้องห่วงหรอก เรื่องนั้นไม่มีวันเกิดขึ้น ลูกสาวของฉันจะมาช่วยฉันเร็วๆ นี้แน่นอน”
“ฮ่า! คุณคิดว่าลูกสาวของคุณมีความสามารถพอจะพาคุณไปจากผมได้ง่ายๆ หรือไง?” ทันใดนั้น มัทนาผลักประตูเข้ามาอย่างโมโห
เพราะเธอกลัวว่าสามีของเธอจะมีความรู้สึกกับคนรักเก่าอีกครั้ง เธอจึงแอบฟังอยู่ข้างนอกตลอดเวลา
“มัทนา ฉันรู้ว่ามันคงยากสำหรับคุณที่จะเชื่อ แต่รอดูเถอะ กรรมที่คุณทำกับฉันและลูกสาวของฉันจะต้องคืนสนอง!” เรขาจ้องมัทนาอย่างไม่หวาดกลัว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
มัทนาโกรธจัด เธอก้าวผ่านณัฐพงศ์มายืนตรงหน้าเรขาก่อนจะยกมือขึ้นและตบเธออย่างแรง
เสียงฝ่ามือตบดังสนั่นจนสะท้อนไปทั่วห้อง
“แกเป็นใครถึงกล้ามาแช่งฉัน? มีสิทธิ์อะไร!” มัทนาตะคอกผ่านไรฟัน เธอแทบสำลักความโกรธ
ณัฐพงศ์ดึงมัทนากลับทันทีแล้วพูดว่า “มัทนา คุณทำอะไรอยู่? ไม่เห็นต้องเถียงกับคนอย่างนั้นเลย!”
แทบจะทันทีที่มือแดงชัดขึ้นบนแก้มซ้ายของเรขา
เรขาไม่สามารถนับได้แล้วว่าเธอถูกมัทนาตบมากี่ครั้ง
เพราะเธอเคยเป็นคนอ่อนแอและขี้ขลาด เธอจึงไม่เคยกล้าปกป้องหรือโต้ตอบตัวเอง ทุกครั้งที่เกิดขึ้น เธอได้แต่กลัวจนตัวสั่น
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว หลังจากที่เธอผ่านความตายมาและได้รับการสนับสนุนอย่างไม่ขาดสายจากลูกสาวของเธอ เรขาไม่ยอมเป็นกระสอบทรายให้ใครอีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนในทันทีและตบมัทนากลับอย่างแรง
เพี้ยะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...