หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2056

เลอศิลป์ปลอบแม่บ้านอย่างใจเย็นและโทรหาครรรชิตทันทีเพื่อให้จัดการเรื่องการตายที่บ้านจารุวิทย์

รษิกาไม่ต้องการกลับไปที่นั่นในคืนนั้น ด้วยพ่อแบบนั้น ก็ไม่มีความจำเป็นต้องไปดูใจเขาเป็นครั้งสุดท้าย

เลอศิลป์ใช้เวลาทั้งคืนคุยกับรษิกา และจนกระทั่งตีสามหรือตีสี่ พวกเขาจึงรู้สึกง่วงนอน หลังจากที่รษิกาหลับไป เขายังคงกอดเธอไว้เบาๆ

พวกเขาไม่ได้นอนนานนัก เพราะยังมีหลายสิ่งที่ต้องทำ

เมื่อเอกพลและศศิตาได้ยินข่าวนี้ พวกเขาไม่ได้แสดงความเศร้าหรือโศกเศร้าใดๆ แทนที่จะเป็นอย่างนั้น พวกเขากลับคิดว่าทำไมการันต์ถึงฆ่าตัวตาย มันเกิดจากความรู้สึกผิดที่มีต่ออดีตภรรยาหรือเพราะเขาต้องการปกป้องชู้ของเขากันนะ?

“แม่คะ พ่อคะ ให้เราจัดงานศพของการันต์ง่ายๆ ดีกว่า ไม่ต้องทำให้เป็นที่สาธารณะ เราจะไปไว้อาลัยวันนี้และส่งเขาไปในวันพรุ่งนี้!” รษิกาบอกกับผู้สูงอายุ

“ได้เลย เด็กๆ ก็ไม่ต้องไปโรงเรียนวันนี้ ทุกคนจะไปไว้อาลัยกัน เพราะยังไงเขาก็คือคุณตาของพวกเขา” เอกพลพยักหน้าเห็นด้วย

ครอบครัวจัดเตรียมทุกอย่างตามที่รษิกาต้องการ โดยทำให้เรียบง่ายที่สุด เด็กทั้งสามก็มีความเข้าใจในเรื่องการตายของคุณปู่

“แม่ หนูคิดว่าคุณตาคงไปอยู่กับคุณยายแล้ว อย่าเศร้าจนเกินไปนะคะ!” ไอรดาปลอบรษิกา

อชิและเบนนี่ก็พยักหน้าเห็นด้วย

รษิกาจึงกอดเด็กทั้งสามและจูบที่แก้มของพวกเขา

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา รษิกาได้ออกจากตระกูลจารุวิทย์อย่างถาวรและกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์

ในช่วงบ่าย มีการตั้งศาลาไว้ที่บ้านจารุวิทย์ รษิกาและเด็กๆ ไปไว้อาลัยและจัดการเรื่องการฌาปนกิจ โดยมีเลอศิลป์และพ่อแม่ของเขาอยู่เคียงข้างพวกเขาตลอดการดำเนินการทั้งหมด