หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2069

ในขณะเดียวกัน ที่คฤหาสน์นอกเมือง วิชุดาเดินไปมาอย่างไม่สบายใจและเช็คเวลาจากโทรศัพท์เกือบทุกนาที

ในทางตรงกันข้าม ยศวินนอนอยู่บนโซฟา โดยไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เพราะแขนทั้งสองข้างอยู่ในเฝือก

โอย! ฉันเกลียดเลอศิลป์! เขาจะตีฉันที่ไหนก็ได้ แต่กลับต้องทำให้แขนของฉันหัก... ตอนนี้ฉันไม่สามารถใช้โทรศัพท์หรือเล่นไพ่ได้เลย!

เมื่อเห็นว่าแม่ของเขาไม่สบายใจ ยศวินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “แม่ไม่คิดว่ากำลังกังวลมากเกินไปหน่อยเหรอ? ตอนที่แม่อยู่ที่สถานีตำรวจ แม่ดูนิ่งและมั่นใจ... ทำไมตอนนี้แม่ถึงได้กลัวมาก?”

“ลูกมันไม่รู้อะไรเลย! แม่กังวลว่าของที่แม่รษิกาทิ้งไว้ อาจจะมีหลักฐานเกี่ยวกับอาชญากรรมของเรา!” วิชุดาตะโกนใส่ลูกชาย

ยศวินตกใจชั่วขณะ แต่เขาก็รีบฟื้นสติและตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หลักฐานอะไร? มันไม่เกี่ยวกับผมนี่! ผมไม่แม้แต่จะจำได้ว่าผมมีส่วนร่วมในเรื่องอะไร... แม่นั่นแหละที่เป็นคนทำให้แม่ของรษิกาตายด้วยการวางยา”

แน่นอนว่าวิชุดาโมโหกับการที่ลูกชายแสดงอาการเกียจคร้านเช่นนี้

ช่างอวดดี! เขาไม่รู้เลยว่าฉันทำเพื่อเขาและน้องสาวของเขา! ฉันแค่ทำในสิ่งที่ทำเพื่อพวกเขา! ได้เวลาเปิดเผยความจริงได้แล้ว!

“โถ่ แกมันก็มีส่วนร่วมด้วย” วิชุดาพึมพำขณะจ้องมองลูกชายด้วยสายตาเย็นชา “ในความเป็นจริง แกคือคนที่ลงมือทำเอง”

ยศวินตกใจจนเขาแทบจะกระโดดออกจากโซฟาได้ หากไม่ใช่เพราะแขนที่หักของเขา

“อย่าพูดจาไร้สาระนะ แม่” เขาตอบ “ผมแค่ห้าขวบในตอนนั้น แล้วจะให้ผมช่วยแม่ฆ่าคนได้ไง? ถ้าแม่กลัวขนาดนี้ ก็ไปสารภาพเถอะ!”

คำพูดนั้นทำให้วิชุดาโมโหเต็มที่ โดยไม่คิดอะไรอีก เธอรีบเข้ามาหายศวินแล้วตบเขาอย่างแรงที่แก้ม