หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2070

หลังจากเลี้ยงผู้สืบสวนเอกชนทั้งสี่คนด้วยอาหารและเครื่องดื่ม วิชุดาจึงขึ้นไปคุยกับยุพดี

เมื่อเห็นพี่ชายที่น่าสงสารของเธอ ยุพดีก็กัดฟันด้วยความหงุดหงิด

“รษิกากำลังพยายามกำจัดเราทั้งหมด แต่ดูเหมือนว่าเธอลืมไปว่ามนุษย์ที่ถูกต้อนคือสิ่งที่อันตรายที่สุด ถ้าเธอยังคงกดดันเราจนมุม เราก็จับลูกสามคนของเธอเป็นตัวประกันได้!” แววตาของยุพดีเปล่งประกายด้วยความโหดเหี้ยม

จากสิ่งที่วิชุดาบอก เธอเข้าใจว่าความกังวลของแม่สามารถถูกใช้เป็นจุดอ่อนได้

“ทางที่ดีที่สุดตอนนี้คือหาวิธีออกจากหัสดินให้เร็วที่สุด เมื่อเราถึงเกอร์ตันแล้ว เราค่อยดูเรื่องไปต่างประเทศได้” แผนเริ่มต้นของยุพดีคือการได้มาซึ่งมรดกของแม่รษิกา แต่เมื่อมองดูสถานการณ์ในปัจจุบัน เธออาจไม่สามารถทำได้

“แต่มันชัดเจนว่าตำรวจตามเราติดอยู่ มันจะไม่ง่ายเลยที่จะออกจากหัสดิน” วิชุดาแสดงสีหน้ากังวล

ยุพดีพยักหน้า สายตาของเธอเปล่งประกายขึ้นเมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจ

เมื่อค่ำลง รษิกาและเลอศิลป์มาถึงบ้านจารุวิทย์ บรรลือนำทีมตำรวจที่มีอุปกรณ์ค้นหามืออาชีพมาเพื่อตรวจสอบภายในและภายนอกบ้านอย่างละเอียด เพื่อค้นหามรดกของครอบครัว

บอดี้การ์ดที่เลอศิลป์จัดเตรียมไว้ก็ขุดดินในลานบ้านอย่างกระตือรือร้น พวกเขาขุดลึกกว่าครั้งก่อน และในไม่ช้าก็ไปถึงความลึกประมาณหกฟุต

รษิกายังคงขมวดคิ้วขณะที่พยายามนึกถึงมรดกของแม่

เธอรื้อฟื้นความทรงจำในวัยเด็กของเธอ พยายามหาทางที่อาจเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมในชีวิตประจำวันของแม่ แต่ไม่สำเร็จ

“มันจะอยู่ที่ไหนได้?” รษิกาหันไปมองตัวบ้าน มีเพียงของไม่กี่สิ่งเหลืออยู่ในนั้น และพวกเขาได้ตรวจสอบทุกที่ที่อาจซ่อนอยู่แล้ว มรดกจะอยู่ที่ไหนอีก?