หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2073

วันหลังจากงานแต่งงาน เมื่อเมธินีตื่นขึ้นมา เธอคิดว่าตนเองอยู่ที่บ้านและกำลังจะออกไปข้างนอกในชุดนอน

โชคดีที่จักรภพสามารถดึงเธอกลับเข้าไปในห้องได้ทันทีเมื่อเธอเปิดประตู

ในที่สุดเมื่อฟื้นจากความมึนงง เมธินีก็ตระหนักถึงตัวตนใหม่ของเธอในฐานะลูกสะใภ้ของครอบครัวคชาเรศ

ชายหนุ่มกอดเธออยู่ในอ้อมแขนและมือของเขาเริ่มสำรวจร่างกายของเธอ

เมธินีตกใจ เพราะพวกเขาเพิ่งมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา

เธอรู้สึกตื่นตระหนกและรู้สึกถึงการหายใจที่ไม่ปกติอีกครั้ง “มีขนบธรรมเนียมประเพณีอะไรอีกไหมที่เรายังไม่ได้ทำ? ครอบครัวของคุณต้องการให้เราไปเยี่ยมเยียนผู้ใหญ่ในวันแรกของการแต่งงานหรือเปล่า?”

เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องพูดอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มทำอะไรตามอารมณ์ต่อไป

ถ้าพวกเขาเกิดทำเสียงดังในเช้าตรู่แบบนี้ จะเป็นเรื่องน่าอับอายมากจริงๆ

จักรภพส่ายหัวและโน้มตัวเข้ามาใกล้

เมธินีรีบใช้มือปิดปากเขา “ไม่ ฉันยังไม่ได้ล้างหน้าเลย ที่รัก อย่าทำอย่างนี้”

ริมฝีปากของจักรภพยิ้มอย่างขบขัน “หืม... ใครกันแน่ที่ฉวยโอกาสจากผมตอนผมเมาก่อนหน้านี้?”

เมธินีพูดไม่ออก เธอหันไปจ้องชายหนุ่ม “ที่รัก เรารอจนถึงคืนนี้เถอะ มีเรื่องมากมายที่เราต้องทำในวันนี้ ฉันต้องไปล้างหน้าแล้ว!”

พูดจบ เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

รษิกากำลังรู้สึกกระวนกระวายใจ และหลังจากเช็คเวลาก็โทรหาเพื่อนสนิทในเวลาแปดโมงครึ่งในเช้าวันนั้น เมธินีมักจะตื่นขึ้นมาในเวลานี้

เธอเริ่มต้นด้วยการถามเมธินีเกี่ยวกับงานแต่งงาน เมธินีบอกว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี และเธอรู้สึกสบายใจในการใช้ชีวิตกับตระกูลคชาเรศ

ฉันจะลืมคุณนายวรัญญาได้ยังไง?

ถ้าเป็นเธอ ทุกอย่างก็เข้าใจได้ ถึงแม้ว่าคุณนายวรัญญาจะซื้อมัน แต่เธอไม่จำเป็นต้องตั้งถิ่นฐานที่นี่ ดังนั้นเธอจึงย้ายออกนอกประเทศพร้อมกับครอบครัว

เมื่อรู้สึกถึงความเร่งรีบในน้ำเสียงของเพื่อน เมธินีก็รีบพยักหน้าและบอกว่าเธอจะค้นหาเบอร์ที่วรัญญาทิ้งไว้ในระหว่างการทำธุรกรรม

ไม่นานหลังจากนั้น เมธินีได้หมายเลขจากตัวแทนและส่งต่อให้รษิกาอย่างรวดเร็ว

เมื่อรษิกาได้รับหมายเลข เธอก็โทรออกทันทีและรออย่างกระวนกระวายใจให้วรัญญารับสาย

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังอยู่สักครู่ก่อนที่วรัญญาจะรับสายในที่สุด

“สวัสดีค่ะ คุณนายวรัญญา ฉันคือรษิกา จารุวิทย์ คุณยังจำฉันได้ไหม?” ความวิตกกังวลเล็กน้อยในน้ำเสียงของรษิกาสามารถรู้สึกได้ไม่ยาก

มีช่วงเวลาหนึ่งที่อีกฝ่ายเงียบไป

จากนั้น เสียงที่นุ่มนวลตอบกลับ “รษิกา เธอกลับมาที่หัสดินแล้วเหรอ? ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”