หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 2075

เลอศิลป์ซึ่งปกติจะสงบเสงี่ยมกลับมีความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เขาเหยียบคันเร่ง

เขาไม่อยากรอให้รู้ว่ามรดกของแม่ยายเขาถูกซ่อนอยู่ในกรอบภาพหรือไม่

สีหน้าของรษิกานั้นดุจเหล็กกล้า หัวใจของเธอเต้นรัว วิชุดาใส่ใจในสิ่งของที่แม่ทิ้งไว้มากขนาดที่เธอยังคงค้นหามันหลังจากล้มเหลวมานานกว่าสิบปี สิ่งนั้นไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม มันต้องมีความสำคัญแน่ๆ บางทีอาจเป็นหลักฐานที่เธอฆ่าแม่ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเธอให้ยาช้าๆ กับแม่ได้ยังไง เพราะพวกเขาไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันโดยตรงในตอนนั้น!

สิบนาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์จารุวิทย์

มันเป็นตอนเช้า แต่บรรลือยังคงค้นหาอยู่กับบอดี้การ์ด เขาให้คนเหล่านั้นทุบผนังเพื่อค้นหาพื้นที่ซ่อนอยู่

เมื่อเห็นคู่รักวิ่งเข้ามา เขาถามว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

เลอศิลป์ส่ายหัว เขาวิ่งผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องแม่ยายของเขา

เมื่อเห็นว่าภาพถ่ายงานแต่งงานยังแขวนอยู่บนผนัง เขาก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น

ภาพนี้แขวนอยู่สูงพอสมควร ดังนั้นรษิกาจึงคว้าเก้าอี้ให้เลอศิลป์ยืนก่อนที่เขาจะค่อยๆ เอากรอบภาพลงมา

หนักจัง! กรอบไม้มะฮอกกานีนี้ต้องแพงแน่ๆ

ความสับสนฉายชัดในดวงตาของบรรลือเมื่อเห็นคู่รักคู่นี้ เวลาต่อมาเขาก็เข้าใจบางอย่าง

“ผมตรวจสอบภาพถ่ายก่อนหน้านี้ แต่ไม่สังเกตเห็นว่ากรอบมันผิดปกติยังไง” ในฐานะตำรวจที่มีชื่อเสียงและมีประสบการณ์ เขาสามารถตระหนักถึงสิ่งที่เขาพลาดได้อย่างรวดเร็ว

เลอศิลป์พยักหน้า เช่นเดียวกับครั้งก่อน เขาถอดกรอบไม้มะฮอกกานีหนักๆ ออกอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาก็ใช้มือสัมผัสไปตามกรอบและยิ้มออกมา น้ำหนักต่างกันเล็กน้อย แต่ฉันบอกได้ว่าด้านหนึ่งเบากว่าอีกด้าน

เขาเริ่มวางกรอบสามอันอื่นไว้ข้างๆ และตรวจสอบอย่างพิถีพิถัน

ไม่มีใครสามารถสังเกตเห็นอะไรที่ผิดปกติได้เพราะความแปลกประหลาดของมันไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

หลอดนี้ติดอยู่ภายในส่วนที่เป็นโพรงของกรอบ การออกแบบที่ชาญฉลาดช่วยป้องกันไม่ให้เกิดเสียงใดๆ

“ต้องมีแผ่นกระดาษซ่อนอยู่ข้างใน อาจจะมีคำตอบทั้งหมดเขียนอยู่ที่นั่น” ขณะที่มองไปที่หลอด เลอศิลป์ค่อยๆ ดึงมันออกจากกรอบ

เมื่อเขาทำเช่นนั้น เขาสังเกตเห็นว่าหลอดนั้นมีศูนย์กลางที่ถูกเจาะออก

ในขณะนั้นมีแสงสีน้ำเงินอ่อนๆ ส่องออกมาให้เห็น

บรรลือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและจับแหวนที่ตกลงสู่พื้นได้ทัน

จากนั้นเขาก็แบมือและยื่นแหวนให้รษิกา

ความสนใจของเลอศิลป์เบนมาที่แหวน ขณะที่เขาจ้องมองแหวนสีน้ำเงินในมือภรรยา เขาก็อุทานออกมาว่า “นี่คือแซฟไฟร์ที่มีค่า!”