หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 217

ในวันถัดไป พอรษิกาลืมตาตื่น เธอก็เห็นว่าเกือบจะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว

เธอรีบลุกออกจากเตียงไปอาบน้ำในทันที เธอไม่มีเวลาทานอาหารเช้า เพราะต้องรีบไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียนอนุบาล

เนื่องจากลิสามีหน้าที่แค่ไปรับเด็กๆ เพียงอย่างเดียว การไปส่งพวกเขาที่โรงเรียนอนุบาลระหว่างทางไปทำงานจึงเป็นหน้าที่ของรษิกา

เพื่อที่จะหลบหน้าเลอศิลป์ รษิกาเลยรีบออกจากบ้านตั้งแต่เช้าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา

แต่ทว่าวันนั้นเธอตื่นไม่ไหวเพราะว่าเมื่อคืนนี้เธอทำงานจนดึก

ดังนั้นรษิกาก็ได้แต่ภาวนาอยู่ตลอดการเดินทางเพื่อขอให้ไม่ต้องเจอหน้าเลอศิลป์

อย่างไรก็ดี สิ่งต่างๆ ก็ไม่ได้เป็นไปตามที่หวัง พอลงจากรถ ก็มีรถเบนท์ลีย์พร้อมเลขทะเบียนที่คุ้นเคยขับมาจอดข้างหลังรถเธอ

อีกครู่หนึ่ง เลอศิลป์ก็พาไอรดาลงมาจากรถ

รษิกาทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบเร่งฝีเท้าของเธอ เพราะอยากส่งเด็กๆ เข้าไปข้างในโรงเรียนอนุบาลให้เร็วที่สุดแล้วรีบออกไปโดยไม่ให้ใครพบเห็น

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณรษิกา!” ครูพิมพ์รภากล่าวทักทายด้วยความอบอุ่น

พอได้ยินแบบนั้น หัวใจของรษิกาก็จมดิ่งไปพร้อมกับตอนที่เธอหยุดเดิน

ขณะที่เลอศิลป์ก็จำรถเบนซ์ที่อยู่ด้านหน้าเขาตอนลงจากรถได้ พอเขามองออกไปก็เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งจูงลูกสองคนเดินออกไป

เห็นได้ชัดเจนว่าทั้งสามคนกำลังรีบ ฉะนั้นถ้าเธอบอกว่าไม่ได้ต้องการจะหลบหน้าเลอศิลป์ก็คงไม่มีใครเชื่อ

ในขณะที่ยืนจับมือกับพ่อ ดวงตาของไอรดาก็ดูเหี่ยวเฉาตอนที่เธอก้มมองพื้น

ดูเหมือนว่าวันนี้ฉันก็จะไม่ได้เจอคุณรษิกาอีกเช่นเคย