หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 221

หลังจากกลับมาบ้านในคืนนั้น รษิกาก็บอกลิสาไว้ว่าเธอต้องไปทำธุระและขอให้ช่วยดูแลอชิกับเบนนี่ไว้ก่อน เมื่อเธอกลับมาที่ห้องนอน เธอก็ซื้อตั๋วเครื่องบินให้ตัวเองกับรณภพซึ่งเป็นเที่ยวบินที่จะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า

รษิกาตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อจะรีบจัดกระเป๋าก่อนจะออกไปสนามบิน

เมื่อเธอเดินออกมาจากบ้าน รษิกาก็เจอรณภพรออยู่ที่หน้าทางเข้าบ้านแล้ว

“ผมคิดว่าคุณคงไม่สะดวกขับรถไป ก็เลยมารับคุณที่บ้าน”

จากนั้นรณภพก็เปิดประตูรถ

รษิกายิ้มขอบคุณเขาและขึ้นรถไป

ทั้งสองพูดคุยกันระหว่างเดินทางไปสนามบิน

จู่ๆ รษิกาก็นึกอะไรบางอย่างออกและถามชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอด้วยความสงสัยว่า “รณภพ ฉันจำได้ว่าคุณอยู่ที่ชวาลาแค่สั้นๆ ก่อนจะไปทำงานที่ต่างประเทศนี่นา แล้วคราวนี้คุณคิดว่าจะอยู่ที่ชวาลานานแค่ไหนเหรอ?”

รณภพยิ้มและตอบไปว่า “ตอนแรกผมคิดว่าจะกลับแล้ว แต่คุณก็รู้ว่าทำไมผมกลับไปไม่ได้ ก็ญาติผู้ใหญ่ผมต้องผ่าตัดน่ะ ผมเลยต้องเลื่อนกำหนดกลับออกไปก่อน”

รษิกานึกได้ว่ารณภพบอกไว้ว่าจะกลับต่างประเทศเมื่อครั้งที่แล้วที่เจอกัน

เขาบอกว่าญาติผู้ใหญ่ของเขาเพิ่งออกจากการผ่าตัดและฟื้นตัวได้ดี แต่รณภพก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องจะกลับต่างประเทศเลย เขากลับไปร่วมประชุมทางการแพทย์ในชวาลาแทน

รษิการู้สึกงงอยู่เหมือนกัน เธอยังคงถามคำถามเดิมว่า “คุณจะกลับเมื่อไรล่ะ? ฉันจะได้ไปส่งคุณ”

รณภพขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่กลับแล้ว”

รษิกางุนงงกับคำตอบของเขา “ทำไมล่ะ? คุณไม่ได้ชอบงานวิชาการในต่างประเทศมากงั้นเหรอ? อีกอย่าง คุณก็น่าจะคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมในการวิจัยที่นั่นแล้วนี่นา”

เท่าที่เธอรู้ รณภพทำการวิจัยอยู่แต่ในต่างประเทศมาตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาในวงการนี้

สงสัยจังว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงตัดสินใจจะอยู่ที่นี่ต่อในคราวนี้

แม้รณภพจะยังหนุ่ม แต่เขาก็เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก การมีเขามาร่วมงานด้วยนั่นก็ถือว่าเป็นการมีชื่อเสียงด้วยเหมือนกัน ฉันพนันได้เลยว่าโรงพยาบาลมากมายจะต้องแย่งชิงเขากันอย่างแน่นอน