เลอศิลป์จิบกาแฟขณะที่ใบหน้าเขายังคงไร้ความรู้สึกใดๆ มันฉาบทับความไม่พอใจของเขาจนมิด
เขาต้องการให้รษิการู้สึกขอบคุณและชดเชยให้เขา ไม่ใช่มานั่งเงียบอยู่ต่อหน้าเขาแบบนี้
ถึงฉันจะใช้ธุรกิจมาเป็นข้ออ้าง แต่เธอคิดจะชดเชยฉันด้วยการเลี้ยงกาแฟแก้วเดียวแค่นี้จริงๆ น่ะเหรอ?
รษิกาวางแก้วลงและมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอไม่มีความตั้งใจใดๆ ที่จะพูดออกมาเลยสักคำ
ประการแรก เธอเชื่อว่ามันไม่มีอะไรที่ต้องพูดกัน ประการที่สอง เธอไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีกแล้ว เหตุผลเดียวที่เธอมาเลี้ยงกาแฟเขาก็เพราะต้องการจะให้ทั้งเธอและเขาหายกันเท่านั้นเอง
เธอเริ่มรู้สึกไม่สบายตัวเพราะเหล้าที่ดื่มเข้าไปเมื่อครู่นี้ เธอมักจะก้มหน้าลงจิบกาแฟเป็นครั้งคราวพลางแอบมองดูว่าเลอศิลป์ดื่มกาแฟไปบ้างหรือเปล่า สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือให้เขาดื่มกาแฟให้หมด เพื่อที่เธอจะได้กลับไปเสียที
กระนั้น ก็ดูเหมือนว่ากาแฟของเลอศิลป์จะยังไม่ถูกแตะต้องเลยแม้จะผ่านไปสักพักแล้วก็ตาม
เมื่อไม่เหลือทางเลือกอื่นใดแล้ว รษิกาจึงเงยหน้ามาถามเขาว่า “คุณเลอศิลป์คะ ทำไมคุณไม่ดื่มกาแฟบ้างเลย?”
ความเคร่งขรึมฉายผ่านแววตาของเลอศิลป์เมื่อเขาเม้มปากอย่างมีเลศนัยและพูดออกมาว่า “ผมไม่ชอบดื่มกาแฟแบบนี้ รสชาติมันจางมากไปหน่อย”
รษิกาขมวดคิ้วที่เขาพูดออกมาอย่างนั้น “แล้วคุณชอบดื่มแบบไหนล่ะคะ?” เธอถามพลางนวดขมับตัวเองที่เต้นตุบๆ ด้วยอาการมึนเมา
หลังจากที่เธอพูดจบ หัวเธอก็เริ่มหมุนอีกครั้ง เธอจึงหลับตาและฝืนลืมตาขึ้นมาใหม่โดยพยายามจะสบตากับเลอศิลป์ราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ
เลอศิลป์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่บังเอิญเขาเห็นท่าทางของเธอเสียก่อน “คุณไม่สบายหรือเปล่า?”
รษิกากัดปาก “ฉันดื่มเข้าไปมาก แต่ไม่เป็นอะไรหรอก บอกฉันมาหน่อยว่าต้องการให้ชดเชยยังไง คุณเลอศิลป์ เพราะยังไงคุณคงกำลังจัดการกับเงินจำนวนมหาศาลอยู่ แล้วฉันก็กลัวว่าคุณคงไม่พอใจกับการชดเชยเพียงแค่นี้ค่ะ”
ใบหน้าของเลอศิลป์เข้มเครียดขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของเธอและได้ยินคำพูดที่เธอเสียดสีเขาเช่นนั้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขากลับเรียกบริกรหญิงให้มาคิดเงินแทน
รษิกากำลังจะโต้แย้งว่าเธอควรจะเป็นคนจ่าย แต่เลอศิลป์ก็รูดการ์ดของเขาไปก่อนที่เธอจะทันได้พูด
บริกรสาวคนนั้นเป็นคนเดียวกันกับเมื่อครู่นี้ จากสายตาที่เธอมองรษิกา มันดูเหมือนว่าเธอกำลังสงสัยว่าทำไมพวกเขาต้องปฏิเสธว่าไม่ใช่คู่รักกันทั้งที่พวกเขากำลังเดทกันอยู่จริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...