หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 241

อัญชสาอยากจะรู้แค่ว่าเลอศิลป์มาที่นี่เพราะรษิกาหรือเปล่า

แม้ว่าเธอพอจะรู้คร่าวๆ แล้ว แต่เธอก็ยังอยากได้ยินจากเลอศิลป์อยู่ดี

กระนั้น เธอก็ไม่เคยคิดจะทำอะไรล้ำเส้นเลย

เมื่อเห็นท่าทีเย็นชาของเลอศิลป์ อัญชสาก็ตื่นตระหนกและเอ่ยขอโทษขณะที่พยายามตั้งสติเอาไว้ “ฉันขอโทษ คุณคงมีเหตุผลของคุณที่ตัดสินใจเข้าพักที่นี่”

หลังจากนั้น เธอก็ถามด้วยความไม่แน่ใจว่า “คุณจะกลับเมื่อไรคะ? เราอาจจะกลับไปพร้อมกันก็ได้ถ้าเวลาลงตัว”

เลอศิลป์เงยหน้าไปมองครรชิต

“คุณเลอศิลป์ครับ ผมซื้อตั๋วเครื่องบินให้เรียบร้อยแล้วครับ” ครรชิตตอบอย่างนอบน้อม

โชคดีที่ยังมีตั๋วที่นั่งชั้นหนึ่งเหลืออยู่ตอนที่ครรชิตได้รับคำสั่งจากเลอศิลป์ให้ซื้อตั๋วเครื่องบิน

“ดีเลย เก็บของให้ฉันแล้วเตรียมตัวกลับกันได้แล้ว” เลอศิลป์ลุกขึ้นยืน

เขายืนอยู่ตรงกระจกหน้าต่างที่กินพื้นที่ตั้งแต่เพดานห้องลงมาจรดพื้น โดยมือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าเอาไว้และมองลงไปข้างล่าง

เขาคิดว่าเขาจะตามสองคนนั้นทันถ้าเขารีบไปในตอนนี้ และเขาก็สงสัยด้วยว่ารษิกาจะทำหน้าอย่างไรเมื่อเห็นเขา

ความสงสัยฉายผ่านแววตาของอัญชสาเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น

ฉันเพิ่งมาถึงแต่เลอศิลป์จะกลับแล้วงั้นเหรอ?

อัญชสาแน่ใจว่ารษิกาไม่ได้วางแผนจะกลับไปก่อน

ฉันคิดมากไปเองหรือเปล่านะ? นี่เลอศิลป์มาที่นี่เพื่อทำงานแค่นั้นจริงเหรอ?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น อัญชสาก็รวบรวมความกล้าถามเขาไปว่า “คุณคิดจะกลับตอนนี้เลยเหรอคะ? เอาไว้กลับด้วยกันเถอะนะ ถ้าคุณไม่ได้รีบร้อนอะไร ฉันจัดการงานของฉันแปบเดียวเองค่ะ คุณช่วยรอฉันหน่อยนะคะ”

เลอศิลป์ทำท่าเหมือนไม่ได้ยินคำชวนของอัญชสา เขาพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ผมทำงานของผมเสร็จหมดแล้ว เลยไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป ในเมื่อคุณมีงานต้องทำก็อาจจะกลับไปหลังจากทำงานเสร็จแล้วก็ได้นะ ไม่ต้องวุ่นวายอะไรแถวนี้หรอก”

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็ละสายตาไปจากเธอ

อัญชสายืนอยู่ตรงประตูด้วยท่าทีมึนงง เธอใช้เวลาอยู่พักหนึ่งกว่าจะเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เธอกำหมัดแน่นก่อนจะหันหลังเดินออกไป หลังจากเห็นว่าเลอศิลป์ไม่มีความตั้งใจใดๆ ที่จะคุยกับเธอต่ออีก

คืนห้องเหรอ?