หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 25

รษิกาตัวแข็งทื่อไปทันที

ตระกูลภักดีสรวงอย่างนั้นหรือ?

เท่าที่เธอรู้ ตระกูลภักดีสรวงมีแค่ตระกูลเดียวเท่านั้นในเมืองหัสดินที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุดิบที่ใช้ผลิตยา

ช่างบังเอิญเหลือเกินที่เป็นตระกูลที่เธอมีปัญหาด้วย

ถึงกระนั้น รษิกาก็ย่นหน้าผากและภาวนาให้ตัวเองไม่โชคร้ายมากพอที่จะต้องเผชิญหน้ากับคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงที่หมายซึ่งเป็นร้านกาแฟ

คนจากบริษัทผู้จัดจำหน่ายส่วนผสมยายังมาไม่ถึง

คมสันและรษิกาเข้าไปนั่งก่อน จากนั้นพวกเขาก็สั่งกาแฟมาสองแก้วและรอให้อีกฝ่ายมาปรากฏตัว

สิบกว่านาทีต่อมา ก็มีคนมาเคาะประตูห้องส่วนตัวแห่งนั้น

คมสันยืดตัวขึ้นและบอกกับรษิกาว่า “พวกเขามาแล้วครับ”

รษิกาพยักหน้าให้เขาเร็วๆ ก่อนจะยืนขึ้นและพูดว่า “เข้ามาได้เลยค่ะ”

ไม่นานนัก ใครบางคนก็ผลักประตูเปิดเข้ามา และมีเสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ขอโทษที่เรามาช้านะครับ”

นาทีนั้น รษิกาเงยหน้าขึ้นมาและบังเอิญสบตากับอัญชสาพอดิบพอดี

ทันใดนั้น รษิกาก็ลอบถอนใจ ตายยากจริงเชียว

ต่างจากเธอ อัญชสาเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ขณะที่ในใจท่วมท้นไปด้วยความตื่นตระหนก เธอหวีดร้องออกมาว่า “เธอ… รษิกาเหรอ? ทำไมถึงเป็นเธอไปได้?”

เธอไม่ได้หายตัวไปเมื่อนานมาแล้วหรอกหรือ? ทำไมตอนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

คมสันและชวลิตต่างงุนงงกับปฏิกิริยาของอัญชสา

จากนั้น คมสันก็ถามด้วยความสงสัยแต่ใช้น้ำเสียงเป็นมิตรว่า “คุณอัญชสาครับ คุณรู้สึกคุณหมอรษิกาเหรอครับ?”