หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 253

เมื่อทุกคนมาถึงแล้ว ครูพิมพ์รภาก็ขอให้พวกเขามารวมตัวกันก่อนจะปล่อยพวกเขาไปขึ้นรถบัสตามรายชื่อที่รวบรวมไว้เมื่อคืนก่อน

รษิกา อชิ และเบนนี่ต่างก็อยู่ในท้ายรายชื่อ

คนอื่นในชั้นเรียนไม่ได้มีพี่น้องร่วมชั้น รษิกาจึงเป็นคนเดียวที่มีลูกสองคนมากับเธอด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงถูกจัดให้นั่งอยู่แถวหลังสุด

หลังจากเรียกชื่ออชิกับเบนนี่แล้ว ครูพิมพ์รภาก็เงยหน้ามามองว่าพวกเขาอยู่ตรงนั้นไหม แต่เธอก็ได้เห็นกับคนที่ยืนข้างๆ รษิกา

“คุณเลอศิลป์ คุณเอ่อ… ไอรดาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างเฉยเมย “ไอรดาอยากจะนั่งด้วย”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ครูพิมพ์รภาก็ดูไม่แน่ใจเล็กน้อย “แต่…”

ไอวี่ไม่เคยมาร่วมกิจกรรมมาก่อนเลย นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันคิดว่าเธอคงไม่มาร่วมกิจกรรมครั้งนี้ เลยไม่ได้จองที่นั่งในรถและที่พักในโรงแรมไว้ให้เลย

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”

ครูพิมพ์รภามองหน้าเขาอย่างรู้สึกผิด “คือฉันเห็นว่าคุณไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมมาก่อนเลย ฉันจึงคิดว่าคุณจะไม่มาร่วมกิจกรรมนี้เหมือนกันค่ะ งั้นคุณคงต้องนั่งเบียดกับผู้ปกครองคนอื่นหน่อยค่ะ แน่นอนว่ามันเป็นเพราะฉันมองข้ามไป ยังไงฉันจะจัดการให้นะคะ”

ตอนที่ฉันรวบรวมรายชื่อคนที่จะมางานเมื่อวันก่อน เขาก็ไม่ได้แจ้งว่าไอรดาจะมาร่วมงานด้วย และไม่ได้บอกอีกด้วยว่าจะไม่มา เฮ้อ ฉันน่าจะจัดที่นั่งกับห้องเผื่อเอาไว้

ตอนนี้จัดการเรื่องที่นั่งไปหมดแล้ว เธอก็คิดไม่ออกว่าจะหาที่นั่งตรงไหนให้พวกเขา

เลอศิลป์จ้องมองหญิงสาวที่อยู่ข้างเขา “คุณรษิกามีลูกสองคน ผมเลยคิดว่าเธออาจจะยินดีให้ผมกับไอวี่นั่งที่หนึ่งของเธอได้”

รษิกากำลังเตรียมตัวขึ้นรถไปกับอชิและเบนนี่ แต่เมื่อเธอได้ยินเขาเอ่ยชื่อเธอ เธอก็หยุดเดินไปโดยไม่รู้ตัว

ต้องขอบคุณการแนะนำของเลอศิลป์ ครูพิมพ์รภาหันไปมองรษิกาทันที “คุณรษิกาคำ อชิกับเบนนี่ก็เข้ากับไอวี่ได้ดี คุณคิดว่า…”

ถ้าจะพูดอีกอย่างก็คือเธอหวังว่าฉันจะสละที่นั่งให้เขาหนึ่งที่ แต่ถ้าทำแบบนั้นเราก็ต้องลงเอยด้วยการนั่งด้วยกันน่ะสิ