หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 296

ความน่าสมเพชบนใบหน้าของอัญชสาจางหายไปทันทีที่เธอออกมาจากบ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ สีหน้าของเธอขมขื่นและเคียดแค้นเมื่อเธอขึ้นมาในรถ

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไป ชวลิตเลือกที่จะพูดอย่างชาญฉลาดต่อเธอว่า “จะไปไหนต่อครับ คุณอัญชสา?”

อัญชสามองเขาอย่างเย็นชาผ่านกระจกมองหลัง “บริษัท!”

ขณะที่ชวลิตกำลังจะออกรถ อัญชสาก็พูดเสียงดังด้วยความรำคาญ “เออนี่ เดี๋ยวก่อนนะ ฉันกลับบ้านดีกว่า!”

เธอไม่มีอารมณ์ที่จะมาจัดการกับพนักงานจากบริษัทที่น่ารำคาญตอนนี้

อัญชสามาหาศศิตา โดยหวังว่าศศิตาจะคุยกับเลอศิลป์ในทันทีเหมือนทุกครั้งที่อัญชสาหลั่งน้ำตา แต่สิ่งที่อัญชสาทำในครั้งนี้กลับไร้ผล เมื่อศศิตาพูดเพียงว่า เธอจะคุยเรื่องนี้กับเลอศิลป์ก็ต่อเมื่อเขาใจเย็นลง

สิ่งที่เธอสัญญาว่าจะทำนั้นไม่เพียงพอ เพราะเมื่อถึงเวลาที่เลอศิลป์อารมณ์เย็นลง ข่าวเกี่ยวกับการยกเลิกงานหมั้นคงถูกเปิดเผยต่อสาธารณะไปเสียแล้ว

มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!

ความโกรธแค้นได้เผาไหม้ในใจของอัญชสา

รษิกา จารุวิทย์! ทั้งหมดนี้เป็นความเป็นของเธอ! ตั้งแต่เธอกลับมา สิ่งเดียวที่เลอศิลป์และไอวี่ให้ความสำคัญก็คือเธอ! ฉันไม่สนใจหรอกว่าไอวี่จะอยากอยู่กับเธอหรือไม่ แต่เธอจะเอาเลอศิลป์ของฉันไปไม่ได้! ฉันจะไม่ยอมให้เขาเลือกเธอ!

สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ ทำให้เธอนึกถึงสิ่งต่างๆ เมื่อหกปีที่แล้ว ในตอนนั้นเลอศิลป์ยอมที่จะไม่ยุ่งกับรษิกาเพราะเธอ แต่สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือหลังจากการกลับมาของรษิการาวกับว่าพวกเขาได้เปลี่ยนตำแหน่งกันไปหมดทุกอย่าง

บ้าไปแล้ว! ต้องมีอะไรเกิดขึ้นในช่วงหกปีที่ผ่านมา

ในขณะที่อัญชสาตกอยู่ในภวังค์แห่งความโกรธ จันทราก็โทรมาพอดี อัญชสารับสายด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

ก็จริง อัญชสากัดฟัน

ฉันคงทำอะไรไม่ได้ ถ้าเขาตั้งใจจะแต่งงานกับเธอ ภักดีสรวงกรุ๊ปคงไม่สามารถเทียบกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปได้แน่ พวกเราเป็นแค่มดตัวเล็กๆ เมื่อเทียบกับพวกเขา ฉันไม่มีทางที่จะทำให้เขาเปลี่ยนใจได้