หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 295

ณ บ้านตระกูลภักดีสรวง อัญชสารู้สึกหดหู่และเศร้าใจ ตั้งแต่ที่เลอศิลป์ไล่เธอออกไปเมื่อวันก่อน

เมื่อก่อนนี้ศศิตามักจะอยู่เคียงข้างและปกป้องเธอเสมอ แต่ในวันนั้น เธอไม่ได้ทำเหมือนเช่นเคย เพราะไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้เพื่อแก้ไขสถานการณ์

อัญชสารู้สึกสิ้นหวัง เมื่อนึกถึงใบหน้าที่เฉยเมยของศศิตา

เธอไม่ได้โง่ หลังจากที่รอคอยเลอศิลป์มานานหลายปี เธอรู้อยู่ในใจว่าเขาไม่ต้องการจะแต่งงานกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เธอยังอยากลองดูสักตั้ง เพราะเธอเชื่อว่าศศิตายังจะช่วยเธออยู่

เธอคิดอยู่เสมอว่าวันหนึ่ง เลอศิลป์จะแต่งงานกับเธอ ตราบใดที่เธอยังคงรอคอยเขา

อย่างไรก็ตาม ความหวังของเธอก็พังทลายลง เมื่อรษิกากลับมา และเลอศิลป์ก็ยังแสดงความตั้งใจที่จะยกเลิกงานหมั้นของพวกเขา

หลังจากมีเวลาให้ตัวเองได้คลายเครียดไปหนึ่งวัน อัญชสาก็ตัดสินใจใช้โอกาสนี้กลับไปเยี่ยมศศิตาอีกครั้ง

ศศิตาไม่คาดคิดว่าเธอจะมาในวันนั้น แต่เมื่อเธอเห็นอัญชสาที่ประตู เธอก็ยอมให้อัญชสาเข้ามาตามเคย

“ฉันขอโทษที่ไม่ได้แจ้งให้คุณทราบล่วงหน้านะคะ ฉันหวังว่าคงไม่ได้มารบกวนคุณ” อัญชสาพูดขอโทษต่อศศิตา

เนื่องจากศศิตารู้สึกแย่ไปกับอัญชสา หลังจากที่เลอศิลป์ต้องการให้งานหมั้นของพวกเขาเป็นโมฆะ และเธอก็ชอบอัญชสาในฐานะคนรู้จักกันคนหนึ่ง เธอจึงยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับอัญชสาและตอบกลับไปว่า “อย่ากังวลไปเลยนะ เธอเกือบจะได้เป็นลูกสาวของฉันอยู่แล้ว ยังไงเธอก็มาหาฉันได้ตลอด ไม่ต้องเกร็งหรอก ทำตัวสบายๆ เหมือนอยู่บ้านเถอะ”