หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 30
ไม่นานนัก ทั้งสามก็มายืนอยู่ตรงหน้ารษิกาแล้ว
ในอ้อมแขนของเลอศิลป์ ไอรดาจ้องไปยังหญิงสาวผู้งดงามตรงหน้า เธอมีสีหน้าแห่งความยินดีที่ไม่ค่อยแสดงออกมาบ่อยนัก
รษิกาไม่แน่ใจว่าควรจะมีปฏิกิริยาต่อการจ้องมองของสองพ่อลูกนี้อย่างไรดี
ต้องขอบคุณผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าเลอศิลป์ที่เขาพูดออกมาทำลายความเงียบไปเสียสิ้น “คุณคือหมอที่คุณหมอคมสันแนะนำมารักษาคุณปู่อัครพลใช่ไหมครับ?”
รษิกาปรับท่าทีของเธอและยิ้มออกมา “ใช่ค่ะ ฉันชื่อรษิกา จารวิทย์”
“คุณหมอรษิกา” ชายคนนั้นยื่นมือมาทักทาย “ผมชื่อจักรภพ คชาเรศครับ นี่น้องสาวผมชื่อฝนทิพย์ คชาเรศ”
เมื่อเขาพูดจบก็หันไปหาเลอศิลป์ “ส่วนนี่… คือเราถือว่าเขาเป็นพี่ใหญ่น่ะครับ เขาชื่อเลอศิลป์ ฟ้าศิริสวัสดิ์”
รษิกาพยายามพยักหน้าอย่างใจเย็นและทักทาย “คุณจักรภพ คุณฝนทิพย์ คุณเลอศิลป์”
เมื่อเธอพูดจบ เสียงหัวเราะที่คมกริบและเปี่ยมด้วยนัยยะแฝงของเลอศิลป์ก็ดังขึ้นมา ในท่วงทำนองที่เขาหัวเราะนั้นเต็มไปด้วยความหยามเหยียด
รษิกาก้มหน้าลงเพื่อซ่อนความรู้สึกในแววตาเธอ
ฝนทิพย์มองเธอคร่าวๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น เธอถามว่า “คุณคือคนที่บอกว่ารักษาคุณปู่ของฉันได้งั้นเหรอ? ดูหน้าตาท่าทางคุณคงอายุไล่เลี่ยกันกับเรา ฉันอยากรู้ว่าคุณเป็นหมอมานานกี่ปีแล้วล่ะ คุณแน่ใจเหรอว่ารักษาคุณปู่ได้?”
ท่าทางของเธอเป็นภาพสะท้อนเดียวกันกับที่พ่อบ้านทำเมื่อครู่นี้ไม่มีผิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม