หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 302

“คุณหนูไอรดา คุณบอกเรื่องนี้กับคุณเลอศิลป์แล้วหรือยัง” คนขับรถถาม

เขาไม่คิดที่จะถามจนกระทั่งพวกเขาอยู่ระหว่างทางไปบ้านรษิกา

คำถามของเขาจบลงด้วยความเงียบ คนขับรู้ทันทีว่าเขากำลังเจอกับปัญหาใหญ่

เธอคงหนีมาโดยที่ไม่บอกเขา... ฉันตายแน่ๆ ถ้าคุณเลอศิลป์รู้เรื่องนี้…

เมื่อคิดได้ คนขับก็ละสายตาจากกระจกมามองเธออย่างลังเล “ผมจะโทรแจ้งคุณเลอศิลป์หน่อยนะครับ”

“ไม่” ไอรดาพูดพร้อมส่ายหัว

ฉันไม่อยากบอกเขา! เขาคือเหตุผลที่คุณรษิกาไม่ให้ฉันอยู่ด้วยในครั้งก่อน เธอไม่ชอบพ่อ และเธอไม่ยอมให้ฉันอยู่ด้วยถ้าพ่ออยู่ใกล้ๆ

เนื่องจากไอรดายืนกรานในเรื่องนี้ คนขับรถจึงไม่อยากกดดันเธอ ฉันจะโทรหาคุณเลอศิลป์เมื่อเราไปถึง

ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงบ้านของรษิกา

ไอรดากระโดดลงจากรถทันทีที่มาถึง รีบวิ่งไปที่ประตูและกดกริ่ง

เนื่องจากทุกคนอยู่ข้างบนเพื่อดูแลรษิกา จึงไม่มีใครได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู

จนเวลาผ่านไปไม่มีใครมาเปิดประตู และเสียงกริ่งที่ดังก็ค่อยๆ เบาลง ไอรดาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง

จนกระทั่งลิสาลงมาข้างล่างเพื่อทำข้าวโอ๊ตให้รษิกา เธอก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู

เธอรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นเด็กน้อยอยู่ที่หน้าประตู “ไอวี่! หนูมาที่นี่คนเดียวเหรอ?”

“ป้าลิสา…” เธอกล่าวทั้งน้ําตา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม