หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 311

รถค่อยๆ จอดที่ลานจอดรถใกล้ๆ กับย่านศูนย์การค้า

อัญชสาเดินเกาะแขนศศิตาอย่างใกล้ชิดในขณะที่เดินออกจากลานจอดรถ

ตอนเดินซื้อของ อัญชสาไม่กล่าวถึงเลอศิลป์เลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอไม่ได้สนใจเรื่องการแต่งงานของตัวเองไปแล้ว

เมื่อใกล้เที่ยง พวกเธอทั้งสองคนออกมาจากห้างสรรพสินค้าพร้อมกับถุงพะรุงพะรัง

“ฉันจองโต๊ะร้านอาหารชื่อดังเอาไว้ ฉันคิดว่าคุณน่าจะชอบ” อัญชสาเสนออย่างยิ้มแย้ม

แม้ว่าศศิตาจะไม่ตอบกลับด้วยวาจา แต่อัญชสาก็ถือว่าเป็นการตอบตกลง

เนื่องจากร้านอาหารไม่ได้อยู่แถวนั้น พวกเธอจึงเดินกลับไปที่ลานจอดรถเพื่อขับรถไป

น่าตกใจที่จู่ๆ ก็มีรถโผล่ออกมาและพุ่งชนพวกเธอทันทีที่พวกเธอถึงทางเข้าลานจอดรถ

พวกเธอตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรีบหลีกทางให้

ตอนแรกพวกเธอคิดว่ารถคนนั้นจะขับออกไปทันที แต่ก่อนที่พวกเธอจะทันได้ตั้งตัว รถคันนั้นก็เลี้ยวกลับมาและพุ่งชนพวกเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว

พวกเธอถอยจนจนมุม และไม่มีทางหลีกหนีได้

ศศิตาได้รับบาดเจ็บ และกระเป๋าเธอก็ตกไปกองอยู่บนพื้น

ในขณะที่อัญชสาก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ศศิตาหลับตาโดยสัญชาตญาณ ในขณะที่รถขับพุ่งเข้าหาพวกเธอด้วยความเร็วสูง

ทันใดนั้น เสียงแหบพร่าของอัญชสาก็ดังขึ้น “คุณศศิตา ระวัง!”

อัญสชาคว้าแขนศศิตาและผลักเธอออกไป

ศศิตาไม่มีเวลาตอบสนองอะไร เธอสะดุดไปสองสามก้าว ก่อนที่เธอจะทรงตัวได้