หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 315

เมื่อจัดการเอกสารทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย เลอศิลป์ก็เดินไปที่ตึกคนไข้

เขาได้รับโทรศัพท์จากครรชิตตอนที่กำลังจะเปิดประตู

เขาจึงหยุดเพื่อรับโทรศัพท์ “ว่าไง? ได้ตัวคนขับไหม?”

ครรชิตรายงานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “คุณเลอศิลป์ครับ เราได้ตรวจสอบวิดีโอทั้งหมดจากกล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงแล้ว แต่ไม่เจออะไรเลยครับ คนขับคนนั้นหลบซ่อนดีมาก เราระบุใบหน้าเขาได้ยากมาก เราจับผู้ต้องสงสัยได้สามคน แต่ไม่สามารถเอาผิดกับใครได้เลย”

ดวงตาเลอศิลป์หรี่ลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แล้วตำรวจว่าไงบ้าง?”

ตามที่แม่บอก เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในที่สาธารณะ เป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาตามจับคนผิดไม่ได้?

ครรชิตพูดย่างเคร่งขรึมว่า “ตำรวจก็เหมือนกันครับ ผู้ต้องสงสัยบางคนถูกสอบปากคำเพิ่มเติม แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่พวกเขา”

“อืม สืบต่อไปนะ” เลอศิลป์พูดสั้นๆ ซึ่งครรชิตก็เชื่อฟังทันที

หลังจากวางสาย เลอศิลป์ก็มีสีหน้าจริงจังขึ้นมา

เหตุเกิดขึ้นในที่สาธารณะ แต่กลับจับใครไม่ได้เลย ถ้าสิ่งที่ครรชิตพูดเป็นความจริง คนๆ นั้นต้องเตรียมแผนการมาอย่างดีเพื่อปิดปากเงียบ เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำอย่างแน่นอน

ขณะที่เลอศิลป์กำลังครุ่นคิด ประตูห้องก็เปิดออก ศศิตาเดินออกมาพร้อมกับบ่นทันทีเมื่อเห็นลูกชายยืนอยู่ข้างนอก “ทำไมลูกออกมานานจัง? แม่ออกมาตามลูก ป่ะ รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ”

เลอศิลป์ยังคงครุ่นคิดขณะที่เดินตามแม่เขาเข้าไปในห้อง

อัญชสาพักผ่อนอยู่บนเตียง โดยมีพ่อแม่เธออยู่ข้างๆ

อาการบาดเจ็บของเธอค่อนข้างรุนแรง แม้ว่าเธอจะได้รับการรักษาและทำแผลเรียบร้อยแล้วแต่เธอก็ยังเจ็บปวดอยู่มาก มากจนกระทั่งใบหน้าเธอถึงกับซีดเซียว

เธอใช้ชีวิตหรูหรา และไม่เคยได้รับบาดเจ็บสาหัส