หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 314

คำพูดของศศิตาทำให้อัญชสาประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด เธอรีบหันไปอย่างรวดเร็วเพื่อดูให้แน่ชัดว่าเลอศิลป์ยังยืนอยู่ที่ประตู

ทันใดนั้น เธอก็ทบทวนคำพูดในหัวตัวเอง และรู้สึกโล่งอกที่เธอไม่ได้พูดอะไรออกไปให้ใครรู้ว่านี่คือแผนการของเธอ จากนั้นสายตาเธอก็จับจ้องไปที่ศศิตา “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคุณศศิตา มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำ ไม่ต้องพูดถึงมันหรอกค่ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ศศิตาขมวดคิ้วพร้อมกับตอบว่า “เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก เธอกำลังทำให้ฉันยิ่งรู้สึกผิดนะรู้ไหม?”

อัญชสาเชื่อฟัง และไม่พูดอะไรอีก

ศศิตาหันไปพูดกับเลอศิลป์อย่างรวดเร็ว “ถ้าไม่ใช่เพราะอัญชสา ลูกคงไม่ได้เห็นแม่ยืนอยู่ที่นี่ในตอนนี้ ไม่ว่ายังไงครอบครัวเราก็เป็นหนี้บุญคุณอัญชสา แม่ยังตกใจอยู่ แม่คงดูแลเธอได้ไม่ดีในตอนนี้ ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ลูกที่ต้องดูแลเธอตอนนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างหันไปจับจ้องเลอศิลป์ตาไม่กะพริบ

“ครับ” เลอศิลป์ตอบห้วนๆ พลางทำหน้าบึ้ง

เขาไม่อยากจะอยู่ใกล้อัญชสาเลยแม้แต่น้อย แต่เขาก็ไม่สามารถหาข้ออ้างเพื่อปฏิเสธแม่เขาได้ เนื่องจากอัญชสาได้ช่วยชีวิตแม่เขาไว้

ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเขาตอบตกลง

ทางด้านอัญชสา เธอรู้สึกเหมือนกำลังได้รับชัยชนะ

แม้ว่าเธอจะตกใจเล็กน้อยกับอุบัติเหตุและผลลัพธ์ที่ไม่คาดฝัน แต่เธอก็รู้สึกว่ามันคุ้มว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนำมาซึ่งผลประโยชน์ของเธอ

ตอนแรก เธอแค่ต้องการใช้เรื่องการบาดเจ็บของเธอเพื่อทำให้ศศิตารู้สึกผิด และทำให้ศศิตาเป็นปรปักษ์กับรษิกา

แต่ทว่า เธอกลับได้รับสิ่งที่ดีกว่า

“ถ้างั้นฉันก็ขอขอบคุณล่วงหน้านะ สำหรับการดูแลอัญชสา”

จันทรายิ้มให้เลอศิลป์ แต่เขากลับพยักหน้าตอบอย่างเฉยเมย

ทันใดนั้น อัญชสาก็พูดด้วยสีหน้าเคอะเขิน “เลอศิลป์ ฉันรู้ว่าคุณยังโกรธฉันเรื่องไอวี่ และคุณคงไม่อยากยุ่งกับฉัน ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะไม่รบกวนอะไรคุณถ้าไม่จำเป็นจริงๆ”

ในอีกไม่กี่วัน เลอศิลป์ก็จะอุทิศเวลาให้ฉันเพียงคนเดียวตามที่คุณศศิตาสั่ง เขาจะไม่มีเวลาไปเจอนังสารเลวนั่น!