หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 33

ท่าทีของสองพี่น้องตระกูลคชาเรศเปลี่ยนไปทันที

“คุณว่าอะไรนะ?” ฝนทิพย์จ้องรษิกาอย่างเกรี้ยวกราด “คุณรักษาได้หรือเปล่า? ถ้าไม่ได้ก็พูดมา! อย่ามาแช่งคุณปู่แบบนี้นะ!”

รษิกาจ้องเธออย่างเย็นชา “ฉันพยายามพูดให้อ่อนโยนมากที่สุดแล้วนะคะ หลังจากที่ล่าช้าและไม่ได้รับการรักษาให้ทันท่วงที คุณปู่ของคุณจึงมีอาการผิดปกติกับอวัยวะหลายส่วน ระบบภูมิคุ้มกันของเขาก็เสื่อมลงอย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน ตามปกติแล้ว กรณีแบบนี้จะต้องพาผู้ป่วยไปรับการรักษาในสภาพแวดล้อมที่ถูกต้องให้ทันเวลา แต่ทว่าทีมแพทย์ที่คุณจ้างมาไม่ได้ใส่ใจกับสภาวะสุขภาพของคนไข้เลย และเอาแต่ฉีดยาให้เขาเท่านั้น! นี่ไม่ใช่การรักษาอาการป่วยของเขา แต่มันกลับเป็นการฆ่าเขาให้เร็วขึ้นไปกว่าเดิม!”

หัวหน้าทีมแพทย์ไม่พอใจขึ้นมาเมื่อถูกกล่าวหาเช่นนั้น เขาเดินเข้ามาและอธิบายเหตุผลต่อหน้ารษิกาทันที “ถ้าคุณไม่เข้าใจสถานการณ์ก็อยากพ่นพล่ามตัดสินคนอื่นอย่างไร้สาระแบบนี้เลยครับคุณ อาการของคุณอัครพลแย่มาก ย้อนไปตอนนั้นถ้าเราให้ยาเขาไม่ทัน ป่านนี้เขาคงจะไม่รอดแน่นอน! โปรดอย่าสงสัยความเป็นมืออาชีพของพวกเราเลยครับ อีกอย่าง คุณอัญชสาก็เป็นคนจ้างเรามาเองกับมือ แล้วพวกเราจะไปทำร้ายเขาทำไมล่ะครับ?”

รษิกาพุ่งความสนใจไปยังชื่อของผู้จ้างพวกเขาทันที

คุณอัญชสาอย่างนั้นหรือ? เขาหมายถึงอัญชสาคนนั้นใช่ไหม? ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะเป็นคนสร้างทีมแพทย์นี้มาเอง แล้วเธอไปขุดทีมแพทย์บ้าบอพวกนี้มาจากไหน? ไม่เพียงแต่พวกเขาจะห่วยแตกเท่านั้น แต่ยังมั่นอกมั่นใจในทางที่ผิดเสียอีกด้วย เฮอะ! เขาคิดว่าฉันจะกลัวเพราะเธอเป็นคนจ้างพวกเขามาอย่างนั้นหรือ?

ท่าทีของรษิกาเย็นชาขึ้นไปอีกขณะที่เธอยอกย้อนว่า “มืออาชีพงั้นเหรอคะ? ขอโทษนะคะที่ฉันพูดตรงๆ แต่ฉันไม่เห็นแม้แต่เศษเสี้ยวความเป็นมืออาชีพในทีมนี้เลย! ถ้าคุณยังพอมีความเป็นมืออาชีพหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดแล้วล่ะก็ อาการของคนไข้คงจะไม่สาหัสมากขนาดนี้!”

หมอคนนั้นถึงกับอึ้ง เมื่อเขานึกถึงอาการป่วยของอัครพลในตอนนี้ เขาก็ขมวดคิ้วแน่น โดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากเขาอีกเลย

เมื่อฝนทิพย์เห็นว่าหมอกำลังถูกดูหมิ่นขนาดนั้น สีหน้าเธอก็เปลี่ยนไปขณะที่ก้าวเข้ามา “ในเมื่อคุณทำตัวสูงส่งถึงขนาดนี้ งั้นก็หมายความว่าคุณสามารถรักษาคุณปู่ฉันได้ใช่ไหม? ถ้ารักษาไม่ได้ ก็อย่ามัวมาเสียเวลาพูดพล่ามไร้สาระที่นี่อีกเลย อัญชสาแนะนำหมอดีๆ มาให้ตั้งมากมายตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้เพื่อช่วยรักษาคุณปู่ของฉัน เลอศิลป์เองก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้คุณกลับจะมาพูดว่า ตลอดเวลาที่พวกเขาพยายามอย่างหนักนี้มันเสียเปล่างั้นเหรอ?”

รษิกาขมวดคิ้วและจ้องหน้าที่ไร้อารมณ์ของเลอศิลป์ จากนั้นเธอก็เบือนหน้าหนีไปก่อนจะตอบออกมาอย่างเฉียบขาดว่า “ฉันก็แค่พูดความจริง ฉันไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาพูดว่าความพยายามของพวกเขาเสียเปล่าหรือไม่ ฉันแค่คิดว่าทุกคนควรจะรู้ความจริงเท่านั้นเอง”

“คุณ!” ฝนทิพย์ไม่คิดว่าเธอจะปากไวขนาดนี้

เมื่อเห็นว่าการโต้เถียงกำลังจะปะทุขึ้น จักรภพก็จ้องหน้าน้องสาวของเขา

ฝนทิพย์หุบปากอย่างไม่เต็มใจเหมือนเห็นสายตาของพี่ชาย

เขาพูดออกมาอย่างจริงใจหลังจากส่งสายตาตำหนิน้องสาวของเขาแล้ว

“ผมขอโทษแทนน้องสาวผมด้วยนะครับ แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าก่อนหน้านี้จะรักษากันมายังไง ผมแค่อยากจะรู้ว่าคุณมั่นใจว่าสามารถรักษาคุณปู่ของผมได้หรือไม่เท่านั้นเอง ถ้าคุณทำได้ คุณก็รีบรักษาได้เลย เพราะถ้าจากที่คุณพูด อาการของคุณปู่นั้นสาหัสจนเราไม่สามารถเสียเวลาไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว”

ฝนทิพย์พ่นคำประชดประชันออกมาทันที “ใช่ คุณเก่งมากไม่ใช่เหรอ? งั้นก็รีบรักษาคุณปู่เสียสิ ฉันอยากจะรู้นักว่าคุณจะเก่งสักแค่ไหน”

รษิกาไม่สนใจคำยั่วยุของเธอและกลับไปที่เตียงคนไข้ “ฉันจะรักษาเขาเดี๋ยวนี้ ช่วยถอดเสื้อของคุณอัครพลออกให้ด้วยค่ะ”